Lekarstwo dla duszy recenzja

„Lekarstwo dla duszy” to zbiór felietonów, tekstów i przemyśleń dziennikarki, które wcześniej były publikowane na łamach "Vogue.pl". Zostały zebrane i opracowane specjalnie na potrzeby niniejszego zbioru. Po przeczytaniu nasuwa mi się myśl, że książka ta jest o wszystkim i o niczym. Zostało poruszonych w niej wiele tematów, osobistych przemyśleń autorki, zawiera dużo analiz poszczególnych wydarzeń, których świadkiem była Kopińska. Często autorka odnosi się do jej reportaży ze zbiorów „Polska odwraca oczy” i „Z nienawiści do kobiet” analizując je jeszcze raz.

Jest kilka rzeczy, które mi się nie podobały. Jedną z nich jest to, że książka przybrała trochę formę „jak żyć, złote rady Kopińskiej”, nie ma oczywiście w tym nic złego, są to w końcu felietony i przemyślenia autorki, natomiast czasami te rady były przedstawiane w sposób bardzo nachalny, narzucający, że jest to jedyny słuszny punkt widzenia na poszczególne sprawy. Było natomiast też kilka tekstów, które zmusiły mnie do refleksji i chwili zastanowienia się nad życiem. W jakim momencie jestem, że może warto trochę zastopować, patrzeć na świat nas otaczający i ludzi wokół, być życzliwym, nie żyć w ciągłym biegu i patrzeć również na potrzeby innych, nie tylko na własne. To jest duży plus.
Kolejna rzecz, która mi się nie podobała to powtórzenia. Znalazło się ich bardzo dużo, autorka często wracała do tych samych reportaży, powtarzając praktycznie to samo po kilka razy. Często również cytowała innych autorów i znane osobistości, te same wypowiedzi słowo w słowo pojawiały się w różnych tekstach, czasami w odstępie 10 stron. Ostatnia rzecz, która mi się nie podobała to to, że Kopińska czasami sama sobie zaprzeczała. Najpierw piszę, że nie chce poruszać tematu polityki, żeby później przez pół książki do tej polityki się tak naprawdę odnosić. W poszczególnych tekstach pomiędzy wierszami „ujawniała” swoje poglądy, czasami tak skrajnie różne, że przeczyły sobie nawzajem.

Podsumowując nie jest to najlepsza pozycja Kopińskiej, ale porównując ją do „Obłędu” jest to niebo, a ziemia. Książki ani nie polecam, ani nie odradzam. Jest to taka neutralna pozycja, na zasadzie „jeśli wpadnie wam w ręce, czytajcie”, ale czy jest sens rzucać się na nią i przepłacać? Raczej nie. Jeżeli chcecie przeczytać coś od autorki, a nie czytaliście jeszcze „Polska odwraca oczy” i „Czy Bóg wybaczy siostrze Bernadetcie?” to bardzo polecam, bo te dwie pozycje akurat warto przeczytać.