Łąka umarłych recenzja

Akcja powieści toczy się w trzech przestrzeniach czasowych, które naprzemiennie się przeplatają :
W 1996 r. do polskiej wsi Wielkie Lipy przybywa były niemiecki żołnierz Karl Strauch, który brał czynny udział w pogromie Żydów.
W roku 1970 student Andrzej Hołotyński przybywa do niemal wymarłych Wielkich Lip, aby spełnić ostatnią prośbę zmarłego ojca i w odziedziczonym po nim obserwatorium astronomicznym zrobić porządek.
W 1942 roku do Wielkich Lip wkraczają Niemcy, burząc tym samym dotychczasową równowagę pomiędzy Polakami i Żydami.
W tej zapadłej wsi w 1942 roku zostało w bestialski sposób zamordowanych około 150 Żydów, a to straszne wydarzenie i zachowanie części mieszkańców zaważyło na losach wszystkich. Zło które wtedy zaczęło kiełkować zebrało obfity plon. W pogromie żydowskiego społeczeństwa uczestniczyli nie tylko naziści.
Powieść od początku trzyma w napięciu poprzez umiejętnie budowaną atmosferę grozy, kiedy to autor powoli odkrywa kolejne mroczne kawałki tajemnicy, którą skrzętnie ukrywają mieszkańcy, a nadzoruje to wszystko miejscowa Służba Bezpieczeństwa. Momentami miałam skojarzenia z powieścią Umberto Eco "Imię Róży", a to za sprawą zakonników zamieszkujących miejscowy klasztor, którzy od początku zamieszani są w tę tajemnicę.
To książka o okrutnym złu, próbie jego zatuszowania, a wreszcie odkupienia winy. Bardzo łatwo jest stracić człowieczeństwo, a jeszcze trudniej je odzyskać.
Jak pisze autor: "To był margines, proste,haniebne typy, szumowiny, które wykorzystały sprzyjające warunki. Poddaliście ludzi nieludzkiemu eksperymentowi, rozbudzając w nich nienawiść i zachęcając do złych czynów. Łatwo manipulować złym człowiekiem, bydlęciem zdolnym do mordu, wystarczy mu wskazać ofiarę i poszczuć" .
Malutkim minusem jest nieco przekombinowane zakończenie powieści, ale to zupełnie nie wpływa na całość.