Lato drugiej szansy recenzja

Siedemnastoletnia Taylor Edwards nie posiada żadnych szczególnych uzdolnień, w przeciwieństwie do swojego rodzeństwa. Ma za to wyjątkowy talent do chowania głowy w piasek, ilekroć sytuacja zaczyna ją przerastać. Właśnie ta niezdolność do konfrontacji sprawiła, że pięć lat temu zostawiła swoją przyjaciółkę i pierwszą miłość bez słowa wyjaśnienia. Nieoczekiwana wiadomość o chorobie ojca sprawia, że postanawiają spędzić wakacje w starym domku nad jeziorem, do którego miała nadzieję już nigdy nie wracać…
Po „Lato drugiej szansy” postanowiłam sięgnąć, ponieważ zainteresował mnie motyw przewodni i byłam ciekawa, czy autorka udźwignie ten temat, jednocześnie nie popadając w przesadę. Nie miałam do tej pory do czynienia z twórczością Morgan Matson i trochę się obawiałam zawodu. Jak się okazało – zupełnie niepotrzebnie! Nie spodziewałam, że dzieło amerykańskiej pisarki wywoła we mnie aż tyle emocji i chociaż ostatecznie nie potrzebowałam chusteczek, to bez wątpienia byłam poruszona. „Lato drugiej szansy” jest taką książką, jaką powinna być; odpowiednio wyważoną emocjonalnie, angażującą czytelnika i subtelnie zachęcającą do refleksji. W książce nie zabraknie też wątku miłosnego, który wyjątkowo mi nie przeszkadzał, mimo iż nie zapałałam sympatią to głównej bohaterki, której postawa często budziła moją irytację. Mimo to, uważam że Morgan Matson świetnie wkomponowała go w treść, podobnie jak wątek przyjaźni Taylor z Lucy. Do gustu przypadł mi także barwny styl autorki, dzięki któremu pochłonęłam książkę w zawrotnym tempie.
„Lato drugiej szansy” to pełna ciepła, niosąca pozytywne przesłanie opowieść o tym jak ważne są więzi rodzinne, a także miłość i przyjaźń, które potrafią przetrwać próbę czasu i pomóc nam pogodzić się z odejściem bliskiej osoby. Morgan Mason stworzyła piękną, poruszającą historię, która trafi do wszystkich wrażliwych serc. „Lato drugiej szansy” to wymarzona pozycja na lato, przy której można spędzić wyjątkowe i niezapomniane chwile. Serdecznie polecam, zwłaszcza tym, którzy mają ochotę na wzruszającą i refleksyjną lekturę. Naprawdę warto! ;)