Kuzynka Marie. recenzja

To moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Agnieszki, a słyszałam na jej temat wiele dobrego. Znana jest z pięknych sag rodzinnych o mocnym tle obyczajowo- historycznym. Pracuje jako nauczyciel historii w liceum.

Seria "Kuzynka Marie" urzekła mnie swymi okładkami oraz opisem, który obiecuje wiele wrażeń z czasów pierwszej wojny światowej.

Jest zima 1913 roku.
Głównymi bohaterkami są córki dwóch braci, których drogi rozdzielił los. Pierwszy poszedł za głosem serca, drugi rozsądku. Dziewczyny wychowywały się w dwóch różnych środowiskach: Marie, w skromnym francuskim mieszkaniu, Emila w bogatym dworze otoczona służbą. Wydarzenia śledzimy z perspektywy obu kobiet.
Marie po raz pierwszy odwiedza rodzinne strony swego ojca w Korbielowie, na zaproszenie swej kuzynki Emilii. Ojciec Marie został czarną owcą w rodzinie gdy związał się z kobietą, która zostawiła dla niego męża i dzieci.
Największą niespodzianką okazuje się mąż Emilii, bardzo bezpośredni, szczery i sympatyczny.

Język i styl bez zarzutu, bardzo przyjemny w odbiorze i idealnie wpasowujący się w tamte lata. Bohaterowie, którzy pozostają przez dłuższy czas nieodgadnieni, potrzeba więcej czasu by ich poznać i wyrobić sobie opinię na ich temat.
Ciekawa historia rodziny i jej splątanych kolei. Spodziewałam się jakichś zawieruch wojennych - dostałam zawieruchę serc.
Czy obu kobietom, dużym indywidualistkom, tak bardzo kochającym samotność, uda się nawiązać nić porozumienia, a może nawet zaprzyjaźnić? Co kierowało Marcinem miłość czy wyrachowanie?
Nie znajdę tu odpowiedzi na wiele pytań, ale mam nadzieję odnaleźć je w kolejnej części.

Kocham sagi rodzinne, zawiłe dzieje, pogmatwane losy ludzkie.
A w tej opowieści, jest coś, co sprawia że pragnę by nigdy się nie kończyła. Nie potrafię określić co tak mnie oczarowało czy to tajemniczy i wciąż nie odkryci bohaterowie, czy atmosfera, język i styl.

"Nie da się zmienić przeszłości. Trzeba się skupić na teraźniejszości, zaplanować przyszłość. I bez względu na wszystko cieszyć się życiem”.