Kuzynka Marie. Tom 2 recenzja

Druga część poruszającej sagi, przepełnionej rodzinnymi tajemnicami, na tle dramatycznych wydarzeń historycznych z pierwszej połowy XX wieku.

„Nie zawsze czas leczy rany – niekiedy zadaje kolejne”.

Wybuch I wojny światowej spowodował, że wszystko, co do tej pory było ważne, wydaje się mało istotne. Młodzi ludzie, synowie, mężowie trafiają do wrogich sobie armii, gdzie przyjdzie im poświęcić wszystko, co najważniejsze – życie. Nic już nigdy nie będzie takie samo. Maria Boratyńska z ogromną trwogą i niepokojem odprowadza kolejno swoich braci na pociąg, który wiedzie ich w nieznaną, przerażającą paszczę wojennej zawieruchy. Czy wrócą? Sama nie jest bierna, podejmuje wyczerpującą, ale jakże ważną pracę w szpitalu, gdzie nieustannie służy pomocą rannym, często zmasakrowanym żołnierzom. Jej życie toczy się ustalonym rytmem, do czasu porażających wieści z frontu… Niespodziewanie odwiedza ją mąż jej kuzynki Emilii, Marcin…

Skomplikowane relacje rodzinne, poszukiwanie własnych korzeni. Przewinienia rodziców dają niespodziewanie o sobie znać z natarczywą siłą. Ich rozwikłanie kładzie się cieniem na teraźniejszości. Szukanie prawdy, która rani i nie jest przyjemna. Pragnienie miłości, ale nie za wszelką cenę, pogodzenie się z nieuchronnością losu. Przyjaźń, zrozumienie, samotność. Praca niosąca satysfakcje i ulgę. Nieszczęśliwa miłość, trudne decyzje, od których nie ma odwrotu i które mają ogromny wpływ na życie najbliższych. Koszmar wojny, od którego nie można się uwolnić, który zmienia wszystko. Próba odnalezienia się w powojennej rzeczywistości. Ból rozstania, żałoba, smutek. Zupełnie inne czasy, inna mentalność, inne postrzeganie świata. Pomimo tego powieść jest bardzo aktualna, prawda zawsze wyjdzie na jaw.

Piękna refleksyjna historia, ukazuje codzienne życie w tamtych trudnych czasach. Ta część spodobała mi się bardziej, porwała mnie całkowicie. Zakończenie wywołało we mnie spore zaskoczenie i uśmiech. Pięknie to wyszło! Polecam całą serię :)

http://tatiaszaaleksiej.pl/?p=2594