Zaginione arabskie księżniczki recenzja

Zacznę od tego, że sama, z własnej woli, nigdy nie kupiłabym tej książki. Po prostu nie czytam tego typu pozycji, to nie jest moja „cup of tea”. Ponieważ jednak dostałam egzemplarz recenzencki (za co bardzo dziękuję wydawnictwu Prószyński i S-ka) stwierdziłam, że nic nie stracę, jeśli przeczytam, a jeśli okaże się, że jest bardzo źle to po prostu nie doczytam do końca. 

Autora nie znam, nie czytałam jego poprzednich książek "Jak podrywają szejkowie" i "Była arabską stewardesą". Już same tytuły mnie skutecznie zniechęciły.  „Zaginione arabskie księżniczki” to rzecz o kobietach potraktowanych przez swoje rodziny w sposób okrutny z jednego tylko powodu: chciały być wolne. To nie są zwyczajne rodziny, to rodziny królewskie, rody książęce, bogate i uprzywilejowane. I jeśli ktoś myśli, że księżniczki żyją sobie jak pączki w maśle, otoczone luksusem i służbą spełniającą wszystkie zachcianki, to niestety jest w błędzie. Tak owszem bywa, ale tylko wówczas, kiedy żona, córka, matka, czy inna kobieta jest ślepo posłuszna swojemu panu i władcy. Jeśli natomiast ośmieli się mieć swoje zdanie, a nie daj Boże (bądź Allahu) chce wprowadzić zmiany w swoim życiu, kończy się to zazwyczaj w najgorszy możliwy sposób – śmiercią. 

Marcin Margielewski przybliża nam historie zaginionych księżniczek, rozmawiając z Talalem, człowiekiem, który przez większość swojego życia pracował na dworach saudyjskich władców. Talalowi udało się wyrwać z saudyjskiego piekła, końcówkę swojego życia spędził w Londynie i tam właśnie prowadził swoje rozmowy z Panem Marcinem. Snuł swoje opowieści w sposób bardzo emocjonalny, dzięki niemu losy przynajmniej niektórych z tych ciemiężonych kobiet nie zostaną zapomniane. To przerażające, jak niewiele warta jest kobieta w arabskim świecie. Właściwie nie jest nic warta, służy tylko i wyłącznie do rodzenia dzieci, najlepiej chłopców, oczywiście. Zdarzają się oczywiście szczęśliwe małżeństwa, niestety jest to tylko wyjątek potwierdzający regułę. 

Talal ukazał nam ogrom okrucieństwa, do jakiego zdolni są mężczyźni w stosunku do kobiet, które według nich zgrzeszyły: były nieposłuszne, straciły dziewictwo (nie istotne, że zostały brutalnie zgwałcone i okaleczone), spojrzał na nie inny mężczyzna, miały swoje zdanie, były zbyt mądre. Najgorsze, że takich rzeczy dopuszczali się ojcowie, bracia, dziadkowie, wujowie, wreszcie synowie nawet.  

„Dobrze wiesz, mamusiu, że mam rację. Ja nie chcę żyć na łasce mężczyzn. Nie chcę żyć w świecie, w którym mój brat może mnie skazać na śmierć słowem, w którym rodzony ojciec nie ma odwagi, by stanąć w mojej obronie, a dziadek chce mojej śmierci”.

Nie żałuję czasu poświęconego tej lekturze, bo chociaż każdy z nas ma jakie takie pojęcie o kulturze arabskiej (jeśli można tu mówić o kulturze), to może warto dowiedzieć się czegoś więcej. 

Książka ukaże się w sprzedaży 11.02.2020 r.