Kula recenzja

To co uderza najbardziej to prawda....autentyczne emocje... czuję je każdą cząstką...Czytanie Kuli jest dla mnie psychoterapią- wchodzę w najbardziej skrywane zakamarki mojej duszy..Boli... często boli,rani, powracają lęki przeszłości- ale też jest w niej nadzieja i jeszcze ta możliwość spojrzenia na siebie w Kuli- bez oceniania...z chęcią zrozumienia i wreszcie z chęcią wybaczenia sobie.Chyba dla mnie najważniejsze- wybaczyć sobie...Autentyczność emocji książki tak bardzo mnie dotyka, że nie potrafię,nie jestem w stanie docenić wartości literackiej książki... Może jak ochłonę ,zacznę dostrzegać i inne walory książki..Bohaterka powieści jest mi bardzo bliska,utożsamiam się z nią, choć jesteśmy bardzo bardzo różne,mamy różne problemy ... Trzeba mieć dużo odwagi na wyrażenie swoich uczuć, zwłaszcza do najbliższych.Nie jest łatwo kochać bezgranicznie, jednocześnie widząc tę złą odsłonę ukochanej ,a z drugiej strony czasem znienawidzonej osoby.. Łucja porusza delikatne struny...wiem, że niektórych nie da się już nastroić, uświadamia mi to.. Jestem w trakcie czytania książki- muszę odkładać...czasem zbyt bardzo boli..potem myślę, analizuję.Dla mnie nie jest to powieść- dla mnie to seans psychoterapeutyczny,który jeszcze się nie zakończył.Pracujemy- Kula i ja.. Być może odbiór osoby "nieskażonej" traumą z dzieciństwa jest zupełnie inny- z pewnością.., może czyta się wtedy zupełnie inaczej- i super 😁 Powieść ta może być uniwersalna :)Póki co ,dla mnie jest okazją do przepracowania jeszcze raz mnie i mojej Kuli..Nie wiem jeszcze jaki będzie efekt..czy po skończeniu książki poczuję również wyzwolenie?..Nie ma takiej gwarancji i wcale nie musi być.. Mogę już podziękować autorce, że daje mi odwagę aby myśleć o sobie bez oceniania,negowania,bez odrazy,bez udawania i wypierania,że coś się nie wydarzyło...Mogę podziękować autorce, za uświadomienie mi, że nie jestem osamotniona i wyklęta, że zasługuję na przyjaźń i miłość, że jestem dobrym człowiekiem, że Jestem kobietą i mam w sobie kobiecość.. Dziękuję...