Instytut. Osobista historia IPN recenzja

Boją się go politycy po obu stronach barykady, z różnych względów. Warto sobie przypomnieć, dlaczego powstał. Choć jest tak bardzo znienawidzony przez wielu notabli, szczególnie z SLD a ostatnio z Koalicji.

IPN powstał 19 stycznia 1999 roku, powierzono mu uprawnienia: edukacyjne, badawcze, archiwalne, śledcze, lustracyjne. Zajmuje się:

*ściganiem zbrodni nazistowskich i komunistycznych;

* gromadzi informacje aparatu bezpieczeństwa państwa od 22 lipca 1944 roku do 31 lipca 1990 roku;

* wyszukiwaniem informacji na temat spoczynku osób poległych w walkach o niepodległość Polski.

Publikacja Instytut. Osobista historia to publikacja nadal aktualna i potrzebna, szczególnie teraz, gdy wiele złego dzieje się wokół tej instytucji. Gdy czołowi, polscy politycy grzmią o potrzebie jej likwidacji. Ludzie z wykształceniem historycznym powinni lepiej rozumieć sens istnienia IPN. Jednak nie rozumieją. W ujęciu lewicowych działaczy politycznych, motywacje prezesów zawsze będą kontrowersyjne. Niektórzy, zwłaszcza ci o komunistycznym rodowodzie, zawsze mieli i będą mieć kłopoty z historią.

Media często w krzywym zwierciadle ukazują IPN, wizerunek ten jest wykoślawiony, przekłamany oraz nieobiektywny.

Profesor, historyk dziejów najnowszych wspomina o początkach Instytutu Pamięci Narodowej. Antoni Dudek rozprawia się z niesprawiedliwymi oskarżeniami. Obala argumenty, zaprzeczając ich racjonalności. Naukowiec dokładnie obrazuje nam działalność tego urzędu państwowego w sposób jasny i czytelny.

Uzyskujemy wiadomości o tym, kto tworzył trzon omawianej instytucji, przybliżono sylwetki najważniejszych ludzi: Leon Kieres, Janusz Kurtyka, nikomu przy tym nie schlebiając. W sposób profesjonalny i właściwy ocenia ich postępowanie. Sądy Antoniego Dudka nie mają barw politycznych.

Praca ta jest ważnym głosem ze strony naukowej w toczących się debatach. Oby nie doszło do likwidacji IPN.