Księgobójca recenzja

Jan Visser zajmował się odrestaurowywaniem zabytkowych mebli. Jego pracownia mieściła się w samym centrum Amsterdamu i tam też, właśnie został znaleziony martwy.

Wiktor Krzesim
Od trzydziestu lat prowadzi księgarnię w centrum Amsterdamu.
Jego stałą klientką jest Marianna. Podkochuje się w niej już od czasów szkolnych, lecz wówczas różnica wieku między nimi była zbyt widoczna. Teraz Wiktor skrycie marzy o tej przepięknej kobiecie i cieszy się, iż ich drogi znowu się skrzyżowały.

Inspektor Eva Paelinck zainteresowała się śmiercią Jana Vissera, kiedy dowiedziała się, iż podczas sekcji zwłok wykryto niewielkie ilości insuliny we krwi.
Śladów innych nie było, a lekarz wypisujący akt zgonu, jako przyczynę śmierci, podał atak serca.
Jednak coś Evie nie dawało spokoju.

Gdy na przeciwko Wiktora pojawia się kamienica na sprzedaż, jego myśli od razu wędrują do Marianny, której bardzo podobała się ta okolica.
Gdy kobieta odwiedza go w księgarni i mówi, że wprowadza się na przeciwko wraz z przyjaciółmi, Wiktor jest podekscytowany, iż od teraz będzie ją mógł oglądać codziennie.

Inspektor Paelinck zaintrygował pewien wpis w dzienniku denata, inicjały wskazujące na częste wizyty żony, jego przyjaciela i zarazem lekarza prowadzącego.
Czy mieli romans? Czy lekarz posunął się do ostateczności kierowany zazdrością?
Dodatkową informacją było, iż wszyscy do których do tej pory zaprowadziło ją jej małe śledztwo, byli właścicielami jednego domu.
Czyli do grona podejrzanych dołączyli:
Małżeństwo Metzów (lekarz prowadzący, ż żoną), Marianna Keller, Mark Stockman i Olaf Janssen.
Czy któreś z nich zabiło Jana?
Jaki był motyw?

Powoli przedstawiona jest historia życia Wiktora i Marianny. Starsi ludzie i ich wspomnienia z życia w rodzinnej miejscowości. Ich oczekiwania i perspektywy.
Akcja nie rozkręca się szybko, zatem czytelnik ma dużo czasu, aby wszystko przetrawić.
Zagadką jest dla mnie gatunek do jakiego zakwalifikowano tę książkę. Pomimo tego, iż jest tu i zbrodnia i śledztwo, autorka jednak przyłożyła większą wagę do przyczyn zbrodni, jak i do relacji międzyludzkich, taki zabieg nie wszystkim przypadnie do gustu , gdyż nie jest to kryminał. Moim zdaniem jest to książka obyczajowa.
Ogólnie czytało mi się nieźle ale patrząc z perspektywy kategorii, to niestety nie powala.

#renibook