Zew Kalahari recenzja

“Zew Kalahari” to książka wobec której nie mogłam przejść obojętnie, w końcu jej współautorką jest Delia Owens. Tak, ta Delia Owens, znana ze światowego bestselleru “Gdzie śpiewają raki”.

Tym razem dzika przyroda i walka o przetrwanie w samym centrum Afryki stanowią treść tej publikacji, która tak naprawdę jest dziennikiem prowadzonym przez małżeństwo Owensów. To oni , naprzemiennie, opisują swoje życie wśród piasków pustyni, bezdroży Botswany, gdzie to prowadzili pionierskie badania nad afrykańską fauną. Badali w ich macierzystych habitatach zwyczaje lwów, hien brunatnych i innych drapieżników czy padlinożerców. Nie przerażały i nie przerastały ich trudne, spartańskie warunki życia: prowizoryczny obóz pod gołym niebem, brak wody, żar lejący się z nieba, skromne pożywienie. Tak potrafili wtopić się w afrykański klimat, że zwierzęta traktowały ich jak członków stada i nie robiły im krzywdy. Zresztą, Owensowie z wielkim szacunkiem odnosili się do swych “podopiecznych”, walczyli w obronie ich praw, protestowali przeciwko bezmyślnemu niszczeniu przyrody, zabijaniu zwierząt, cierpieli, gdy działa im się krzywda.

“Zew Kalahari” to piękna książka o życiu człowieka w harmonii z otaczającą go naturą i w zgodzie z samym sobą. Uczy nas pokory wobec potęgi żywiołów, szacunku do wszystkich stworzeń. Lektura tej powieści pokazała mi też, jak bardzo ważna w życiu jest pasja, upór w dążeniu do celu, determinacja. Wtedy nawet niemożliwe staje się możliwe!

Być może “Zew Kalahari” nie jest to książka dla wszystkich. Pewnie zaintersuje osoby lubiące ksiązki o przyrodzie, zwierzętach, o tematyce ekologicznej. Warto jednak po nią sięgnąć, zanurzyć się w jej gorący, afrykański klimat, poczuć parzące, pustynne powietrze, przyjrzeć się z bardzo bliska życiu lwów, hien, szakali, poznać ich zwyczaje - zapewniam, że nieraz się zdziwicie.

“Zew Kalahari” to powieść z misją - “ pamiętajmy o przyrodzie”, że sparafrazuję tekst Jonasza Kofty, “przecież stamtąd przyszliście, w żar epoki użyczą wam chłodu, tylko drzewa, tylko liście…”