Pokój Wspaniałości recenzja

Zdaje się, że to w którejś z książek Jo Nesbø wyczytałam zdanie, które na trwałe zapisało się w mojej pamięci. Nie zacytuję dokładnie, ale brzmiało mniej więcej tak: gdy rodzi Ci się dziecko już do końca swoich dni żyjesz jakbyś miał pistolet przystawiony do skroni.
Nie sposób się z tym nie zgodzić. Pojawienie się dziecka to dla rodzica ogromna radość ale też strach który nie mija nigdy. Drżymy o jego zdrowie, boimy nieszczęść które mogą się zdarzyć i kreślimy w głowie najczarniejsze scenariusze. Ta miłość zawsze podszyta jest lękiem o to co wydarzy się za chwilę, za rok, za dwadzieścia lat.
Najczęściej kończy się na strachu choć niestety zdarza się też tak, że ten pistolet wypala.

Z taką sytuacją musi zmierzyć się Thelma bohaterka książki Juliena Sandrela "Pokój wspaniałości". W jednej chwili jej poukładane, wypełnione masą obowiązków życie staje w miejscu. Ta pnąca się po szczeblach kariery, zapracowana samotna matka energicznego 12-latka musi zmierzyć się z najcięższym wyzwaniem w jej życiu: chorobą swojego dziecka.
Louis ulega wypadkowi w wyniku którego zapada w śpiączkę. Rokowanie nie są optymistyczne a czas nie jest tu sprzymierzeńcem.
Thelma jest w rozpaczy, ale nie traci nadziei. Postanawia walczyć o syna, zdopingować go do walki pokazując jak piękny jest świat który czeka na niego. W tym zadaniu pomaga jej zeszyt który znajduje pod poduszką syna w którym zapisywał on rzeczy które chciałby w życiu zrobić. Szalona podróż do Tokio, udział w półmaratonie w Budapeszcie czy zaśpiewanie (a właściwie zarapowanie) ulubionego kawałka z ulubionym wykonawcą.
Postanawia zrealizować wszystkie zadania które zapisał Louis. Ma to zmobilizować chłopca do walki o życie.

To przepiękna, ciepła, pełna humoru i łez opowieść o miłości, miłości absolutnej jaką jest miłość do własnego dziecka. Julien Sandrel oczarował mnie tą iście filmową historią (jestem przekonana że wkrótce doczekamy się ekranizacji "Pokoju wspaniałości"). Napisana bez zbędnego patosu, w prosty sposób opowiada cudowną historię.

Polecam tę książkę. Ja dałam się uwieść "Pokojowi wspaniałości" czego i Wam życzę.