Kryształowe motyle recenzja

Bohaterkami powieści autorstwa Pani Katarzyny Misiołek w książce pt.'' Kryształowe motyle'' są 3 kobiety: Anna, Iza, Ela posiadające trzy różne charaktery osobowości kobiet, łączy ich jedno wspólne doświadczenie życiowe, którego były świadkami utraty dzieci.

Anna to typ kobiety, która lubi analizować sytuacje, zdarzenia, które miały dla niej ogromne znaczenie kiedyś, rozmawiać, jest pomocna, towarzyska, pracowita. Ma żal do siebie, że to przez nią jej 15- letniej córki Justyny nie udało się uratować.

Iza jest wrażliwa, pełna życia. Czuje się mocno zagubiona po śmierci 3-letniej Kornelii, córki oraz przedwczesnej śmierci spowodowaną chorobą nowotworową mamy, z którą była emocjonalnie związana.

Elżbieta utraciła 15- letniego syna Błażeja, którego kochała. Na szczęście ma dla kogo żyć- męża Grzegorza, córki Kingi.

Książka składa się z 20 rozdziałów, w których to poznajemy losy trzech bohaterek opisanych tragedii z osobna oraz uczestniczymy w ich codziennym życiu, radzeniu sobie z występującymi u nich problemami związanymi z tematem głównym, jakim jest utrata dziecka.

Autorka zwraca szczególną uwagę na rodziców bohaterek, którzy nie zawsze mają dla nich czas, a one nie czują do nich sympatii. Mają z nimi trudne relacje, gdyż nie ma w nich zrozumienia dla córek. W przypadku Izy ta troska występuje, ale u Anny już nie. Miłość jest potrzebna zwłaszcza od rodziców w takiej chwili, kiedy utraciło, się coś, co dla ich córek było największym sensem życia posiadanie dzieci.

Nie warto, jest zamykać się na ból, z którym na ogół, pozostawione są sobie, a to im utrudnia codzienne funkcjonowanie zwłaszcza w społeczeństwie.

Każda z 3 bohaterek ma swój indywidualny kobiecy świat. Gdyby nie inicjatywa Anny, która zorganizowała, spotkanie dla pozostałych 2 bohaterek toby ich życie nie nabrało nowych skrzydeł, barw oraz innego spojrzenia z perspektywy matek, które zmagały się z opowiedzeniem o swoim smutnym i dotychczasowym życiu.

Nie ukrywam, że pozostali bohaterowie opisywani w tej książce są bardzo charakterystyczni.

Taką osobą właśnie jest młody 27-letni pracownik Elżbiety-Jasiek. On zawsze wie, co ma powiedzieć, potrafi pocieszyć, otoczyć opieką swoim męskim ramieniem. Uczy się swojej pracy pod okiem swojego szefa, a męża Elżbiety- Grzegorza, którego darzy szacunkiem. To bohater, który powodował, że się uśmiechałam w trakcie czytania.

Wciągająca, pełna emocji, powieść opowiadająca o wyzwaniach zawodowych, uczuciowych w relacjach związkowych i przyjaźni, która wygrywa ponad wszystko.

Polecam przeczytać tę książkę.