Sześć Cztery recenzja

Gdy słyszymy słowo kryminał japoński to czujemy zaciekawienie i niewiadomą? Czy ciekawy? Czy nas nie rozczaruje? Ja się zaciekawiałam bardzo. 'Sześć cztery' to gruba książka, ale czyta się ją jednym tchem. Mówienie o historii Tokio zmusza do mówienia o rozwarstwieniu społecznym dawnej Japonii, ale i o zaciętości w pokonywaniu trudności przez ten naród. W każdym razie wszystkie te cechy charakterologiczne pojawiły się w powieści kryminalnej 'Sześć cztery'. A zarazem, postacie z książki mają problemy takie jak wielu ludzi na całej ziemi, czyli muszą wykazać się efektywnością w pracy, zmagać się z problemami w domu, a nawet czasami z dramatem, gdy dziecko ginie bez śladu.
Książka wciąga i czyta się ją jednym tchem. Żeby tak było, autor musi wzbudzić w czytelniku napięcie, które musi narastać. Tutaj poza głównym problemem, jakim jest poszukiwanie porywacza sprzed 14 lat oraz wyjaśnienie zniknięcia Ayumi: córki policjanta - głównego bohatera Yoshinobu Mikami, główną osią napięcia dramatycznego jest konflikt wewnętrzny w japońskiej policji i parcie szefów na efektywność w pracy, który ciągnie się przez całą książkę i wpływa na śledztwo w sprawie porwania. Bardzo ciekawa jest też sprawa roli prasy, bo to prasa mąci i domaga się informacji.
Poniekąd główny bohater jest pracownikiem ogromnej korporacji, w której liczy się efektywność i hierarchia. Z jednej strony normy zachowania opisane w książce pokazują uniżoność wobec osób wyższych rangą i jednocześnie zachowania demonstrujące swoją wyższość wobec podwładnych. Sama intryga i jej rozwikłanie wyjaśnia się na końcu w sposób zaskakujący, pokazując jaką wielka tragedią dla rodzin jest piekło zaginięcia ich bliskich, a szczególnie dziecka. Smutne jest też to, że policja musi się wykazywać efektywnością i procedurami, musi bać się zwolnienia, nagany, zamiast robić wszystko żeby ukarać winnych. Z drugiej strony dla kryminału jest to korzystne, bo taki policjant samotny wilk, który ma przeciwko sobie cały świat jest ciekawszy dla czytelnika.