Tylko nie Mazury recenzja

I kolejne zupełnie nieznane mi nazwisko . Przyznaje bez bicia, że uwielbiam poznawać nowych autorów tak samo jak lubię czytać debiuty, bo nigdy nie wiem czego się spodziewać. W Tylko nie Mazury oczywiście urzekła mnie okładka, która przykuwa uwagę i jest taka nieoczywista, tajemnicza i budząca niepokój. No, ale nie ma się co dziwić, bo to kryminał i to na dodatek napisany tak jak lubię i jeszcze można się wielu nowych rzeczy dowiedzieć z przeszłości, o których nie miałam pojęcia.
" Świetnie rozwijająca się kariera młodego policjanta zostaje niespodziewanie zastopowana przez wpływowego polityka za podjęcie interwencji przeciwko jego córce. Komisarz Gromosław Sidorowicz zostaje czasowo przeniesiony z Warszawy na mały komisariat na Mazurach. Pierwszy dzień pobytu w nowym miejscu jest jednocześnie początkiem śledztwa w sprawie zabójstwa.
Sidorowicz musi wyjaśnić zagadkowe morderstwo rolnika, którego ciało, z historyczną zapinką wbitą w szyję, znalezione porzucone na bagnach. Policjant musi jak najszybciej ustalić, czy też może szukać zabójcy wśród licznych wrogów zabitego rolnika. Od tego momentu przeszłość stale będzie się splatać z teraźniejszością nie tylko w wymiarze historycznym, ale także i duchowym. Duchowość jest w powieści drugim, prawie równoległym do zabójstwa, wątkiem. Oprócz spotkania z przyjacielem z dawnych lat, Sidorowicz poznaje osoby i miejsca, które nie tylko nieodwracalnie wpłyną na jego dalsze życie, ale też stanie się to w taki sposób, jakiego niekoniecznie by sobie życzył."
Niby prosta sprawa morderstwa i powinno być według schematu trup, śledztwo, winny, koniec i wszytko tak było, ale autorka stworzyła wokół nieboszczyka taka otoczkę, że książkę dosłownie się pochłania. Wiedza historyczna, która przedstawia nam autorka sprawia, że książka staje się inna i wyjątkowa. Tu nie znajdziecie niesamowicie wartkiej akcji, bo wszytko toczy się leniwie, swoim torem, ale właśnie wątki historyczne, a także wierzenia, religia i historia Prusów czynią powieść wyróżniającą się wśród wielu kryminałów na rynku. Ja uwielbiam jak z książek wynoszę coś nowego, poznaje nieznane mi fakty i obyczaje.
Mam nadzieję, że Tylko nie Mazury zapoczątkowało serię o Gromosławie Sidorowiczu, bo z głównym bohaterem polubiłam się od pierwszej strony. Autorka stworzyła całą plejadę niesztampowych bohaterów, z których każdy coś wnosi do powieści, ale moje serce skradła Damrawa. Jesteście ciekawi kto to? Sięgnijcie po Nie tylko Mazury zwłaszcza jeśli szukacie czegoś niebanalnego. Ja nie żałuję, że sięgnęłam po lekturę i jestem przekonana, że jeśli tylko Pani Sylwia stworzy kolejną część to sięgnę po nią z przyjemnością i chętnie poznam kolejne tajemnice, które skrywają Mazury.