Elżbieta Batory recenzja

Elżbieta Batory jest postacią do dziś fascynującą i inspirującą pisarzy, muzyków, reżyserów. W popkulturze - kojarzoną z kąpielami w wannie wypełnionej krwią torturowanych. Parająca się podobno czarną magią morderczyni zmarła zamurowana żywcem w jednej z komnat zamku. Krwawa hrabina czy ofiara spisku? Opracowanie Jarosława Molendy stawia wiele hipotez, których lektura przyprawia o dreszcz ekscytacji.

Autor, na bazie dostępnych źródeł, bazując na zasadach logiki, rozprawia się z mitem krwawej arystokratki. W pierwszej części książki omawia podania, legendy i notki kronikarzy. W drugiej koncentruje się na wątku domniemanego spisku, którego ofiarą padła majętna, niezależna i zaradna kobieta.

Temat zbrodni przypisywanych Elżbiecie Batory stanowi pretekst do rozważań o realiach życia epoki, w tym sądownictwie, dworskich intrygach oraz patriarchacie. W przeciwieństwie do wytworów popkultury, autor podszedł do tematu z zacięciem naukowca, prezentując fakty i mity w przystępny dla czytelnika sposób.

Tym, co wyróżnia pozycję, jest rzetelność, spójność, logika i oparcie hipotez na obszernym materiale źródłowym, których wykaz odnaleźć można w bibliografii. Autor podjął ciężką, bo po setkach lat, próbę rekonstrukcji osobowości domniemanej morderczyni, zachowując zimny obiektywizm. Tekst nie jest bynajmniej odtwórczy. Jarosław Molenda na kartach książki prowadzi własne, historyczne śledztwo, usiłując dociec prawdy o pani na Czachticach.

Pomimo stosunkowo niewielkiej jak na zakres tematu objętości lektura wymaga pewnej dozy koncentracji. Wiedza autora i lekkie jak na ten rodzaj narracji pióro prawdopodobnie przyjemnie zaskoczą odbiorcę.

Książka powinna przypaść do gustu wielbicielom historii z gatunku true-crime, jak również zainteresowanym legendami i mrocznymi opowieściami o istocie wampiryzmu. Ewentualne zaburzenia psychiczne głównej bohaterki, współudział jej zauszników czy zachowanie najbliższej rodziny rzucają nowe światło na postać Elżbiety Batory.

Fani beletrystyki mogą poczuć zawód, spodziewając się kolejnej powieści o krwawej arystokratce. Przekazane do ich rąk opracowanie popularnonaukowe, pomimo braku fabuły, porusza, domagając się kontynuacji w formie filmu lub choćby wideoklipu.