„Kruki są nieobliczalne i emanuje z nich jakaś magia.”
Jest to książka popularnonaukowa, gdzie autor stara się każdą tezę dotyczącą kruków poprzeć obserwacjami. Te obserwacje są szczegółowo opisane. Jednak dla mnie była to fascynująca lektura, od której trudno było się oderwać. Razem z autorką obserwujemy dzikie kruki. Wspinamy się na drzewa żeby lepiej je obserwować. Godzinami leżymy w śniegu obserwując wystawioną padlinę i jak poszczególne zwierzęta w tym także kruki reagują na nagłe pojawienie się jedzenia. Widzimy jakie są ostrożne i czekają jak najpierw inne zwierzęta wypróbują padlinę. A później chowają lepsze kątki w różnych miejscach. Ciekawe, że łącząc się w pary stają się zwierzętami terytorialnymi. Jednak wcześniej łączą się w stada i przemieszczają się w poszukiwaniu jedzenia. Rozpoznają siebie po wydawanych dźwiękach. Interesująca jest też współpraca kruków z wilkami i niedźwiedziami. Czasami naprowadzają na ofiarę. Dzięki temu, że te duże drapieżniki rozrywają ofiarę łatwiej się krukom pożywić. Obserwował też kruki w zamkniętej awiarium. Mogła przeprowadzać dzięki temu różne doświadczenia i badać zachowanie kruków w różnych sytuacjach. Wychowywała też małe kruki, aby zobaczyć jak się uczą i poznają świat. Głównymi bohaterami jest piątka kruków: Goliat, Puszek, Haudi, Lewuska i Białopiórka. Z tymi ptakami autorka nawiązała emocjonalną więź i coś w rodzaju przyjaźni. Obserwowała też oswojonego kruka u swoich przyjaciół. Razem z nimi mieszkał w mieszkanie i razem z nimi odbywał długie wędrówki. Mówiąc ściśle oni wędrowali, a ptak szybował. Opisywała jak kruki potrafią się wspaniale bawić. Zawsze interesowały mnie kruki, a więc bez namysłu po nią sięgnęłam i nie zawiodłam się. Te ptaki nie da się zamknąć w ramy oczekiwanych zachowań. Każdy kruk jest indywidualistą, ale bywa też zwierzęciem stadnym. Autorka opisuje pojedyncze kruki i pragnie sprawdzić, czy niektóre z ich działań wypływają ze świadomego wyboru. Mnie się podobało, że nie ma gotowych odpowiedzi na wszystkie pytania dotyczące kruków, że po tylu latach badań i obserwacji kruki ją ciągle zaskakują. Nie ma w tej książce trudnego naukowego języka, za to jest mnóstwo anegdot z krukami w roli głównej. Jej ptasi bohaterowie są piękni, mądrzy i zabawni.