Krucha jak lód recenzja

Do tej pory można powiedziec dosyc sceptycznie podchodzilam do tych ksiazek."A bo to taka babska książka, a ja lubię przecież coś mocniejszego!" A nieprawda.Może to nie jest horror, czy thriller gdzie trzyma w napieciu akcja, ktos kogos zabija, kogos sledzi i tez nie moge sie oderwac bo ciekawi mnie jak zostanie rozwiazana zagadka-kto jest morderca?
Ta ksiazka tez trzyma w napieciu, ale tu chodzi o chore dziecko, ktore na co dzien walczy z chorobą a wraz z nia cala rodzina, ktora bardzo kocha swoja córeczkę i jest w stanie dla nie zrobic wszystko.
W życiu bym nie przypuszczała ze takie emocje wzbudzi we mnie ta ksiazka.Dla mnie jako kobiety, ktora jeszcze nie rodziła i nie przechodzila tego wszystkiego moze nie jest nowe bo sie slyszalo to i owo, ale jednak wzbudzilo wiele emocji. Juz na poczatku podejscie pielegniarki do dziecka.Normalnie szok i wrażenie niedouczenia, niedoinformowania ze strony służby zdrowia...Nasuwają się często pytania kogo winic, czy warto walczyc o to w sądzie?Czy to cos zmieni?Pewnie nie chcialabym, aby moim lekarzem prowadzacym była moja przyjaciolka.Za duze ryzyko. I czy warto poświęcić szczęście rodziny dla tego wszystkiego?
To wielka próba życiowa dla każdego z nas, gdy musimy zmierzyć się z chorobą, na którą nie ma lekarstwa.Czlowiekowi wydaje sie ze wszystko moze zniesc, ale czy to do konca prawda?

Książka bardzo mi się podobała, troszkę grubaśna, ale ile w niej moich przeżyć jako czytelnika...smutek, radość, bezradność, złość a nawet łzy...Wzrusza od początku do końca.Dlatego bardzo polecam!
Teraz wiem, że jak będę mieć okazję spotkania się z książkami Jodi Picoult, na pewno nie przejdę obok i przeczytam.