Krew i miód recenzja

„Krew i miód”, czyli kontynuacja książki „Gołąb i wąż” przedstawia nam dalsze losy Lou, Reida i ich dzielnych kompanów, którzy wciąż borykają się z wieloma przeciwnościami losu, a w niejednej walce staje na szali życie każdego z nich. Po pierwszym tomie, w którym poznałam tych wspaniałych bohaterów, wiedziałam już, że ta seria stanie się jedną z moich ulubionych serii fantasy, a książka „Krew i miód” tylko utwierdziła mnie w tym przekonaniu. Miłość, która z początku była zakazana, a przerodziła się w coś naprawdę wielkiego, tutaj kontynuowana jest w tak wspaniały sposób, że ponownie bardzo mnie oczarowała. Jednak główna bohaterka, którą pokochałam już w pierwszej części, nie daje za wygraną i często magia zaślepia ją tak bardzo, że miłość stawia na drugim planie, a to z kolei rozbija na kawałki serce czytelnika, więc emocje przy czytaniu tej książki są naprawdę duże. Fantastyczny świat przedstawiony przez Shelby Mahurin jak już raz wciągnie to ciężko z niego wyjść i zapomnieć o tym, co się tam wydarzyło. Wiele opinii, z którymi się zapoznałam na temat tej książki jeszcze przed jej przeczytaniem, traktowało o tym, że nic się w niej nie dzieje i nie do końca się z tym zgadzam. Początek tej książki przedstawia nam, jak bohaterowie podróżują. Jest to nieco monotonne, ale jak ma się za sobą już połowę książki, to akcja niewyobrażalnie podkręca tempa, a ostatnie strony są tego kulminacją i z pewnością nie ma czego żałować po jej przeczytaniu. Jednak pomimo wzbudzających ogromne emocje losów bohaterów ta opowieść od początku była odrobinę bardziej nużąca, niż pierwsza część, więc „Gołąb i wąż” nadal pozostaje moim faworytem. Gorąco polecam ją fanom twórczorści pani Shelby. Jeżeli znudziły się wam opowieści o pięknej i niesmiertelnej miłości oraz różowym świecie, gdzie główni bohaterowie nigdy nie brudzą sobie rączek. Ta książka jest dla was. Zawsze z ogromną przyjemnością pochylam się nad nowymi cyklami fantasy. Po kapitalnym Gołębiu i wężu, czekałam na kontynuację z niecierpliwością. Solidne tomisko pojawiło się u mnie kilka dni temu i tak jak myślałam, lektura pochłonęła mnie bez reszty.