Kochaj mnie szeptem recenzja

Pierwszy od dawna spokojny wieczór. Czas dla mnie. Zaparzyłam swoją ulubioną herbatę, otuliłam się mięciutkim kocem. Kot wskoczył na kolana, delikatnie mrucząc. Sięgnęłam po książkę, delektując się chwilą samotności. „Kochaj mnie szeptem”, historia niosąca ogromny ładunek emocjonalny. Przepełniona namiętnością, strachem, przemocą przepleciona lekką miłosną nutą. „Istnieje seks, który rani i seks, który leczy” – te słowa mogłabym odnieść także do uczuć, do miłości. Historia Gabrysi mnie pochłonęła. Herbata wystygła, a ja nie mogłam oderwać się od lektury. Zachwycił mnie sposób w jaki autorka ukazała wiele współczesnych problemów. W pozornie lekką historię wplotła wątek przemocy psychicznej oraz fizycznej. Na przykładzie głównej bohaterki ukazała, jak potrzeba bycia akceptowaną determinuje przyszłe wybory, jak wielkie znaczenie ma wychowanie i wartości wyznawane w domu rodzinnym. W bardzo trafny sposób wskazała wyniszczającą siłę toksycznej relacji. Autorka wspomniała także o PTSD. Pomimo poruszenia tak wielu istotnych, z mojego punktu widzenia tematów, przez historię wręcz płynęłam. Napisana jest lekkim piórem. Intensywne emocje bohaterów wyzierają z każdej karty książki.

Gabrysia, pełna kompleksów studentka, za wszelką cenę próbuje się usamodzielnić, uchronić przed zaborczą matką. Poznając Eryka, przystojnego żołnierza, naiwnie wierzy, że jej świat będzie usłany różami. Niestety rzeczywistość brutalnie weryfikuje jej wyobrażenia. Idealny mężczyzna okazał się być okrutnym tyranem. Ból Gabrysi, jej próby zabiegania o akceptację były przeogromne. Kobieta dla ułudy bycia kochaną, poświęciła całą siebie. Została wykorzystana. Jej uczucia zdeptane. Potrzeby zignorowane. W małżeńskim piekle pojawia się jednak iskierka nadziei – przystojny sąsiad Jeremi. Mężczyzna powoli rozkochuje ją w sobie. Czy jednak można mu zaufać? Jak skończy się relacja z dwoma mężczyznami?

Koniec. Zamykam książkę, a w głowie pozostaje mętlik. Zakończenie, aż prosi o to, żeby wziąć do ręki drugą część. Muszę jednak poukładać swoje myśli, uporządkować emocje. Dawno nie spotkałam tak intensywnej historii. Po raz pierwszy sięgnęłam po dramat erotyczny, myślę, że nie ostatni. Siadam na parapecie wpatruję się w gwiazdy. Biorę do ręki kubek. Sącząc, zimną już herbatę, zastanawiam się czy przerysowanie cech charakteru Eryka, jego nieprawdopodobne pomysły, miały uwypuklić problem przemocy? Czy chwilami naiwne zachowanie Gabrysi, można usprawiedliwić silną potrzebą akceptacji, pragnieniem choćby okruchów miłości? Wiem, że kobieta jest w stanie wiele poświęcić, otrzymując w zamian jedynie ułudę. Potrzeba też ogromnej siły, aby wyrwać się z toksycznego związku. Nie mając wsparcia, podjęcie decyzji jest niezwykle trudne.

Spoglądam na zegarek, czas się położyć. Zamykam oczy, w myślach nadal pobrzmiewa echo przeczytanej historii. Zasypiam, w głowie pozostała już tylko jedna myśl. Kochaj mnie szeptem…