Kobiety recenzja

Trzy hasła zawarte w tytule recenzji wystarczyłyby żeby z grubsza opisać książkę Charlesa Bukowskiego „Kobiety”, jednak jest to coś więcej…

Alkoholik? Erotoman? Seksistowski cham? Książki Bukowskiego towarzyszą mi od kilku lat i stał się on jednym z moich ulubionych pisarzy. Nie tylko „Kobiety”, ale wszystkiego jego książki mają niepowtarzalny klimat, w których w części z nich jako główny bohater pojawia się Henry Chinaski, często określany jako alter-ego autora.

Przez swoją otwartość, prostotę, wulgarność i brak zahamowań może to nie być książka która podpasuje każdemu czytelnikowi. Ja osobiście nie mogłam się od niej oderwać, brudny świat Chinaskiego, który otwiera się przed nami w tej lekturze nie jest niczym oczywistym. Z każdą stroną Bukowski ukazuje nam soczysty, wulgarny styl, opisuje nam w większości seksualne przygody jakich doznawał główny bohater. Książka zaczyna i kończy się bez wyraźnego „the endu”, przechodzimy przez nią trochę po omacku. Jednak jednego możemy być pewni, oprócz alkoholowej libacji poznamy wiele kobiet z jakimi spotyka się Henry Chinaski. Sam główny bohater, leniwy alkoholik, erotoman, pisarz, który znudzony przebywa na swoich wieczorkach czytelniczych, po godzinach interesuje się hazardem i szeroko pojętym rynsztokiem. Kobiety z jakimi będziemy mieli styczność na ponad 400 stronach, to zarówno damy, prostytutki, sąsiadki, jak i obce, dopiero poznane dziewczęta. Niesamowita plątanina prostoty, która ciekawi i nie pozwala na odłożenie książki na półkę, jako te „do doczytania”.

Jako wielka fanka literatury Bukowskiego mój ulubiony cytat pochodzi właśnie z tej książki, moim zdaniem to właśnie on znakomicie opisuje, to z czym czytelnik zetknie się właśnie w tej lekturze.

"Jest we mnie coś, co nie do końca odpowiada ogólnie przyjętym normom, zasadzie „w zdrowym ciele zdrowy duch”. Pociągają mnie nie te rzeczy, co trzeba: lubię pić, jestem leniwy, nie mam boga, polityki, idei ani zasad. Jestem mocno osadzony w nicości, w swego rodzaju niebycie, i akceptuję to w pełni. Nie czyni to ze mnie osoby zbyt interesującej. Nie chcę być interesujący, to zbyt trudne. Pragnę jedynie miękkiej, mglistej przestrzeni, w której mogę żyć, i jeszcze żeby zostawiono mnie w spokoju.” - „Kobiety”, Charles Bukowski

Serdecznie polecam, jednak wiem, że nie dla każdego może być to łatwa i przyjemna lektura, specyficzne i bardzo prymitywne podejście autora jest jego cechą rozpoznawalną, która może zarówno zachwycać, jak i odpychać.