O kwiatkach i wariatkach ? recenzja

"... zazdrościła trzem przyjaciółkom porozumienia dusz, nie wiedząc jednak jak trudną przebyły drogę, żeby dojść do takiej spójności. Nie znała ich przeszłości . Nie wiedziała z jakimi demonami musiały się zmagać. Widziała tylko efekt końcowy . Trzy przyjaciółki w różnym wieku , z różnymi usposobieniami , z różnymi dysfunkcjami , doskonale rozumiejące się bez słów."
To właściwie cała kwintesencja książki do której sięgnęłam przede wszystkim ze względu na piękną okładkę. Spotykamy tu cztery przyjaciółki Zosię , Różę, Renatę i Magdę, które zostały połączone ze sobą za sprawą pobytu w zakładzie leczenia wszelkiego rodzaju nerwic. Tam to szukały spokoju i próbowały odnaleźć się w rzeczywistości. Po zakończeniu leczenia wybierają się wspólnie w podróż , która ma na celu sprawdzić jak sobie radzą w normalnym funkcjonowaniu w społeczeństwie. Tym bardziej, że jedna z nich własnie została sama po śmierci męża. Wybór pada na austriacki Innsbruk.
Podczas pobytu w urokliwym pensjonacie kobiety odkrywają jak silna łączy je więź. Pobyt w pensjonacie po kolei odsłaniał różne oblicza przyjaciółek , a za każdą z nich stała swoista historia, czasem zabawna, a czasem pełna smutku i zadumy. Do przyjaciółek dołącza na miejscu Matylda, która obserwuje panujące między nimi stosunki i znakomicie wtapia się w ich przyjaźń. Poznajemy także Bruna poruszającego się na wózku i mającego dosyć wybuchowy charakter. Nie można także zapomnieć o Rexie sympatycznym psiaku, który kocha jedzenie i upatrzył sobie szczególnie Zosię.
Wraz z bohaterkami i autorka trafiamy także na tajemniczy zamknięty od wielu lat pokój, w którym stoi nieużywany od lat olbrzymi zegar. To własność Racheli matki Brunona. Było to szczególne miejsce dla tej kobiety, bo wielokrotnie rozmawiała ze starym zegarem powierzając mu problemy i radości.
Czytając tę książkę miałam momentami ochotę odłożyć ją zwłaszcza wtedy, gdy wątki rozchodziły się zupełnie. Ale wciąż wracałam aby poznać do końca historię zegara i spotykać się ze zwariowaną Matyldą. zauroczyły mnie także piękne opisy przyrody, którą poznawały także bohaterki w czasie licznych wędrówek alpejskimi szlakami.