Kobieta w deszczu recenzja

„Kobieta w deszczu” - Dorota Milli

Historia trzech kobiet, obcych sobie, które pewnego dnia się spotkają i ich życie się odmieni.

Aletta po śmierci swojego mentora w spadku otrzymuje jego gabinet oraz mieszkanie. Z racji tego, że jest psychoterapeutką, który pochwalić się może sporym doświadczeniem otwiera swój własny gabinet. Jest oddana swoim pacjentom. Równolegle przyjmuje pacjentów również w szpitalu. Jej mentor był dla niej jak „guru” wiele ją nauczył, przede wszystkim, że do każdego przypadku trzeba podchodzić indywidualnie.

Julia to młoda ambitna kobieta. Kochająca swojego narzeczona. Lecz od pewnego momentu, czuje, że jej ukochany coraz bardziej się od niej oddala. Zaczyna wątpić w siebie, wszystko co ją otacza widzi w czarnym kolorze, brak w niej jakiekolwiek pozytywizmu. Dlatego też postanawia sobie pomóc i udaje się do psychoterapeuty.

Eryka na pierwszy rzut oka wydaje się przebojową kobietą, ma dom, dwóch synów i męża. Dawne problemy małżeńskie powinny pójść w niepamięć ale ona nie potrafi ruszyć naprzód. Nie jest w stanie zaakceptować chociażby najmniejszych zmian. Wydaje jej się, że życie to ciągły rollercoaster, który nie zwalnia. Ma problem z emocjami. Dlatego postanawia po raz kolejny udać się do psychoterapeuty po pomoc.

„{…} chciałabym coś zmienić, ale wszystko jest takie przewidywalne, płytkie i bezsensowne. Moje życie dawno się rozsypało. Można by rzecz, że dobrze już było.”

Trzy różne kobiety. Każda z nich znajduje się na życiowym zakręcie i nie potrafią ruszyć naprzód. Nie są w stanie wybrać nowej drogi, wolą żyć w otępieniu. Lecz poznanie się bliżej sprawia, że kobiety zaczynają się przyjaźnić. Znajdą w sobie wsparcie, którego potrzebują. Czy odnajdą w światełko w tunelu? Czy po ich życiowej burzy wyjdzie słońce i zacznie wskazywać ich drogę, którą jakiś czas temu straciły?

Powieść, która pokazuje nam, że życie nie bywa usłane różami. Często nie radzimy sobie sami z własnymi problemami, tak jak bohaterki i nie chcemy ruszyć do przodu. A warto pójść i poprosić o pomoc specjalistę, który spojrzy na nasz problem z własnej perspektywy.

Zawsze trzeba mieć ten promyk nadziei, światełko podobne do latarni, które wskaże nam właściwą drogę. I choć często musimy zostawić przeszłość za sobą, to warto. Bo to właśnie my możemy zaplanować swoja przyszłość i sprawić, że demony nie zawładną naszym szczęściem.

Bardzo wartościowa książka, który pomimo, swojej trudności zachwyci niejednego czytelnika. Pokazane są problemy, które każdy z nas ma, miał bądź ewentualnie mieć może. Ale najpiękniejsze jest to, że akcja rozgrywa się nad naszym pięknym morzem. Nigdzie tak bardzo nie odpoczywam jak właśnie tam.