Nieobliczalna recenzja

Magda Stachula oczarowała mnie już swoim debiutem i od tamtej pory nie mogę się oprzeć jej powieściom, tym bardziej, że jej thrillery w nurcie domestic noir są niepowtarzalne. Ostatnio trochę marudziłam przy kontynuacji serii z Leną, ale tym razem jednak autorka zaserwowała nam zupełnie nową historię.
"Nieobliczalna" to opowieść o trzech kobietach, których sytuacja życiowa diametralnie się różni, choć łączy je coś, z czego początkowo zupełnie nie zdają sobie sprawy. Podobnie jest zresztą z czytelnikami, bo chociaż mają pełniejszy obraz sytuacji, to z pewnością nie mogą nawet przypuszczać, w jakim kierunku zmierza akcja.
Miałam problem z wkręceniem się w tę fabułę, dlatego że wprowadzenie trwało dość długo i przypominało raczej powieść obyczajową niż rasowy thriller. Oczywiście były fragmenty zapowiadające, że to się rozkręci, były tajemnice i był bardzo trudny w odbiorze wątek, ale brakowało mi w tym wszystkim dreszczyku, jakiego oczekiwałam i do jakiego autorka już mnie przyzwyczaiła. Przypuszczam, że to ten wspomniany przed chwilą wątek miał stanowić źródło emocji, ale w moim przypadku to nie zadziałało, ponieważ niedawno czytałam powieść, w której wokół tego samego problemu kręciła się cała fabuła, a co za tym idzie był tam o wiele bardziej rozwinięty i poruszający. W "Nieobliczalnej" bohaterka, której on dotyczył, była dla mnie mało wiarygodna i dość infantylna, więc trudno mi było wykrzesać w sobie współczucie dla niej.
Pod koniec Magda Stachula sprytnie zaczęła sobie pogrywać z odbiorcami i umiejętnie motała tak, by nic nie było w pełni jasne. Podobało mi się to, bo było zaskakujące i po tej dość spokojnej opowieści zrobiło tym bardziej piorunujące wrażenie. Samo zakończenie nie było tak otwarte, jak to najczęściej u autorki bywało, choć akurat ta historia ma potencjał na wiele rozwinięć, niekoniecznie thrillerowych.
"Nieobliczalna" to opowieść o kobietach, choć nie tylko dla kobiet. Tło obyczajowe umożliwiło pokazanie, że zachowanie człowieka zależy przede wszystkim od okoliczności i trudności stawianych przed nim przez los. Zresztą najlepiej oddaje to przecież sam tytuł.
Moje 7/10.