Przekupić wiedźmę recenzja

Mniej więcej do połowy książki nie mogłam się wciągnąć w tę powieść i myślałam, że już nie ma dla niej nadziei, będzie nudna, nic się nie zadzieje i ogólnie kaszana. Nic bardziej mylnego! Mogę śmiało nazwać tę powieść jedną z lepszych lektur na jesienne, długie i deszczowe wieczory.

Życie Konstancji Myszyńskiej po raz kolejny legło w gruzach. Po dwóch latach — wydawałoby się — szczęśliwego związku przyłapuje swojego chłopaka na zdradzie. Zemsta tylko na chwilę wyrywa ją z psychicznego dołka.

Wydawałoby się, że to taki typowy romans, który się czyta, spodobało się i zapomina o nim jeszcze szybciej niż się przeczytało. Zaczynamy od motywu zdrady, później odcięcie się od świata i nowa miłość. Typowe, ale jednak nie do końca. Nie umiem wskazać jednego momentu, elementu czy plot twistu w fabule, który tak mnie przyciągnął, że uznałam, że to wspaniała książka.

Czytałam wiele podobnych książek, ale myślę, że nigdy nie będzie mi ich dość. To było moje pierwsze spotkanie z tą autorką. Jest to jej debiut obyczajowy. Przyznam też, że dość ostrożnie podchodzę do debiutów, ale tym razem, nie było się czego bać. Bohaterowie są po przejściach, ale jak czasami czytam podobne książki, to ich późniejsze postępowanie jest nieracjonalne i przesadzone. Jednak Kostka i Wiktor to prawdziwe wyjątki. Uwielbiam ich. I szczerze mówiąc, mam cichą nadzieję, że autorka może napisze jeszcze jedną część ich przygód, bo naprawdę ich pokochałam!

Jestem absolutnie oczarowana historią, bohaterami i klimatem w tej książce. Czułam się tak, jakbym tam była. Może zbyt szybko przeskakujemy tam w czasie, zbyt wolno rozwija się akcja, ale koniec końców, to naprawdę cudowna, zabawna i lekka książka, do której miło będzie wrócić co roku w okolicach jesieni. Poza tym wątek magii, coś niesamowitego!

Naprawdę liczę na drugi tom (ktoś? coś?), ale jako jednotomówka też się świetnie sprawdziła. Wiadomo, nic na siłę. Książka ma trochę mankamentów, bo nie ma książek idealnych. Jednak ja bardzo lubię tę powieść i będę ją polecać!