Kitty i nocna godzina recenzja

Nie sądź książki po okładce...'Uwielbiam tę książkę. Zaskoczyła mnie napięciem, olśniła humorem.CHARLAINE HARRIS” . Napaliłam się jak głupia , bo jak ulubiony autor poleca, to musi być dobre. Niestety przeżyłam rozczarowanie, książka okazała się nudna , a największe napięcie jakie przeżyłam przy jej czytaniu, to huk kiedy wpadła mi z rąk i w drastyczny sposób wybudziła z błogiego snu, w który mnie wcześniej wprowadziła. Co do humoru, to też okazuje się względny, bo ja nie znalazłam ani jedno powodu do śmiechu, czytałam tłumaczenie nie oryginał, więc pewnie cenzura wycięła najśmieszniejsze i najlepsze momenty

Głowna bohaterka Kitty jest mało wyrazista, poza audycjami radiowymi brakuje jej pewności siebie, nie umie walczyć o swoje i szybko się poddaje,a jej wilcza natura bardziej oddziaływając na układ nerwowy niż fascynuje . Samiec Alfa watahy Carl jest podatny na wpływy i daje sobą manipulować babie. Miałam wrażenie, że tyle miał z wilkołaka, ile Edward Cullen z wampira.

Fabuła słaba i nie wciągająca, przedstawione wydarzenia nie robią specjalnego wrażenia, wieje nudą ,jedyna jej zaleta to, to że działa jak lek nasenny i nie ma skutków ubocznych jak tabletki, dlatego nie polecam jej do wanny, bo może zabić.