Aleja starych topoli t. 2 recenzja

Jak dla mnie druga część zdecydowanie lepsza od pierwszej. Więcej się dzieje, jest zdecydowanie ciekawiej, a wszystkie tajemnice zostają wyjaśnione. "Aleja starych topoli" to urocza powieść obyczajowa, bardzo lekka i sympatyczna. Może być doskonałą lekturą na długi jesienny wieczór, gdzie za oknem szaleje wichura a deszcz uderza o szyby. Opatulone ciepłym kocem i z filiżanką aromatycznej herbaty z przyjemnością przeniesiemy się do majątku w Jodłowie i razem z młodziutką Ewą zaczniemy wieść życie u boku starszego o dwadzieścia lat męża. 

Ewa zostaje żoną własnego szwagra. Młodziutka dziewczyna przełamuje swoją początkową niechęć do przyszłego męża, i widzi w zamążpójściu szansę na ucieczkę od okrutnego i szorstkiego ojca. Ewa odnajduje swoje szczęście w Jodłowie jednak przeszłość powoli zaczyna wychodzić na światło dzienne i zmusza Ewę do szukania odpowiedzi. Dlaczego jej siostra Maryla ( pierwsza żona jej męża ) zmarła, co było powodem jej dziwnego zachowania i odseparowania się od rodziny i znajomych.? Dlaczego Andrzej (jej mąż) tuż po pogrzebie Maryli wyjechał do Paryża i co łączy go z tajemniczym paryskim doktorem. ? Jakie tajemnice skrywa była służąca Adela ?
Według mnie należy kontynuować czytanie i nie robić przerwy pomiędzy pierwszą a drugą częścią. Druga część zaczyna się tam, gdzie kończy pierwsza i zabiera nas razem z młodziutką córką Andrzeja - Klarą do Paryża. Klara przeistacza się w Paryżu w prawdziwą kobietę, matkę, osobę diametralnie różną od głupiutkiej i egoistycznej nastolatki. Staje się kobietą mądrą i dojrzałą, gotową zrozumieć, poznać i zachować dla siebie niejedną rodzinną tajemnicę. Druga część ma w sobie to coś. Bohaterowie są bardziej wielowymiarowi, a cała historia nabrała rumieńców i poznawanie dalszych losów bohaterów stanowiło czystą przyjemność. 

Książka jest dowodem na to, że każdy miał, ma i będzie mieć mniejsze lub większe tajemnice, a każda rodzina jest pełna skrywanych skrzętnie sekretów, żalów  i namiętności. Polecam serdecznie :)