Kamienica Schopenhauerów recenzja

Anna Sakowicz, powieściopisarka i bajkopisarka, przygotowała dla czytelników w podróż w czasie.

W powieści „Kamienica Schopenhauerów” zabiera czytelników w ekscytującą wędrówkę po Gdańsku końca XVIII w. Ukazuje realia życia w czasach, kiedy znany wszystkim Artur Schopenhauer był małym chłopcem.

Jedną z postaci pierwszoplanowych jest Frieda – młoda dziewczyna, która zaczyna pracę w kuchni domu Schopenhauerów, gdzie jej ciotka Anna pełni funkcję kuchmistrzyni. To pod jej okiem dziewczę nauczy się gotować tak, by sprostać wymaganiom państwa.
Któregoś dnia Anna zostaje zamordowana. Pani Schopenhauer początkowo chce odprawić Friedę, zostawia ją jednak na próbę, ale czy ta będzie godną następczynią ciotki? Dziewczyna stara się wykonywać pracę jak najlepiej, a przy okazji podejmuje działania, by wyjaśnić okoliczności i przyczyny śmierci Anny. Podejrzenie pada na jednego z pracowników Schopenhauerów. Czy malutki Artur mieszka pod jednym dachem z niebezpiecznym mordercą?

Los Friedy splata się z dwoma młodymi mężczyznami o nadszarpniętej reputacji – Robertem i Benem, z perspektywy których czytelnik również będzie śledził wydarzenia i stopniowo poznawał ich barwne, często niebezpieczne życie.

Okazuje się, że Frieda kilka razy znajdzie się w bardzo trudnej sytuacji i będzie musiała ustalić, co jest dla niej najważniejsze. Czy postąpi zgodnie z własnym sumieniem, czy wygra strach? Bohaterowie przeżywają i trudne, i cudowne chwile w życiu. W tle natomiast wybuchają zamieszki zmieniające oblicze Gdańska.

Jestem pod wrażeniem tego, jak autorka potrafi pięknym językiem oddać ducha opisywanych czasów. Delikatnie acz wyraźnie kreśli obraz miasta pełnego kontrastów. W powieści przyszły filozof, Arthur Schopenhauer pojawia się jedynie w tle, nieco bliżej możemy poznać jego matkę.

Anna Sakowicz na pierwszym planie ustawia kobiety i ukazuje rzeczywistość, z którą musiały się mierzyć. Podczas lektury przyglądamy się niesprawiedliwości społecznej i przemocy wobec kobiet.

Autorka raczy czytelnika historycznymi ciekawostkami, skłania do refleksji i wywołuje dużo emocji. Ci, którzy lubią intrygi i zagadki, niespodziewane zwroty akcji, również się nie zawiodą. Myślę, że wielu czytelników da się porwać tej historii ze względu na jej cudowny klimat. A ja niecierpliwie czekam na kolejną część – „Karczma pod Rybim Łbem”, która ukaże się jeszcze w tym roku.