Uwięziona recenzja

Zauważyłam, że pierwsza część tego cyklu czyli „Ugryziona” przeszła bez echa. Jeśli nawet ktoś o tej książce słyszał i czytał, to przyjął ją z chłodną aprobatą. Ja uwielbiam tę serię. Przywraca mi wiarę w książki zawierające wątek romantyczno – fantastyczny. Znów wierzę nie jest to tylko literatura przeznaczona dla średnio rozgarniętej młodzieży.

Cykl opowiada o Elenie Michaels – jedynym na świecie wilkołaku płci żeńskiej. Jest unikatowa, ponieważ kobiety miały w zwyczaju umierać w trackie przeobrażenia. Nasza bohaterka przeżyła, co czyni z niej ewenement na skalę światową. Ironią jest to, że to, co pozwoliło jej przeżyć, teraz jest przyczyną jej zguby. Elena została porwana przez naukowców, którzy wiedzą o istnieniu wilkołaków, a najbardziej interesuje ich wyjątkowa wilkołaczyca. Jednak wataha nie zostawi jej w potrzebie.

„-Mogłybyśmy porównać długość kłów.
- To raczej typowe dla mężczyzn.”

Opowieść prowadzona jest w narracji pierwszoosobowej z perspektywy Eleny. Wielu autorów poległo z kretesem w takim sposobie pisania. Wszystko wydaje się proste – snuje się opowieść jak pamiętnik, a słowa same płyną jakby były to nasze zwierzenia. Jednak właśnie tak prowadzona narracja stawia autora w świetle prawdy – czy umie pisać czy nie. Jeśli twórca pisze w pierwszej osobie, absolutnie konieczne jest, by stworzył interesującego głównego bohatera. Gdyż nie przykryje się go ani wątkami pobocznymi, ani szybką akcją, dosłownie niczym. Będzie nudny/ mało interesujący/ głupi, a co za tym idzie książka będzie nuda/mało interesująca / głupia. I Pani Armstrong wybrnęła z tego znakomicie. Główna bohaterka nie dość, że jej status jedynej samicy czyni ją wyjątkową, to jest inteligentna, zabawna i błyskotliwa. Co szczególnie mi się podobało, to jej zdrowy egoizm. Najważniejsi są dla niej jej rodzina i ona sama. Innych ratować można przy okazji, ale priorytetem jest właśnie ona. Nie musi ratować wszystkich, żeby podnieść sobie samoocenę. Dzięki tej rewelacyjnej kreacji głównej bohaterki powieść zyskuje wysokie miejsce w moim osobistym rankingu. Przepięknym tłem dla niej były fascynujące postacie drugoplanowe i cała gama nowych gatunków – czarownice, wampiry, demony, kapłani... Sądzę, że po części książka ta, zyskała barw dzięki temu pakietowi magicznych stworów.

„Żadnego pożerania kolegów czy koleżanek z klasy.”

Akcja rozwija się powoli, jednak jednostajne przyśpieszała, osiągając mniej więcej w połowie taki punkt, w którym zaczęła pędzić nie dając nawet chwili wytchnienia. Wydarzenia szybko następowały po sobie dzięki temu na ponad pięciuset stronach nie nudziłam się ani przez chwilę.

„Kocha się tych, których się nienawidzi.”

Do tego dochodziła szczególna atmosfera panująca w książce udzielająca się czytelnikowi. Klaustrofobiczny klimat ośrodka, w którym Elena jest przetrzymywana, przyczepia się do nas jak poranna mgła osiadając na twarzy, rękach, ubraniach i nawet po odłożeniu książki długo się utrzymuje nie pozwalając zapomnieć, o tym, że gdzieś tam na stole, biurku, szafce leży „Uwięziona” pragnąca naszej uwagi. A na kartach powieści, Elena również domaga się naszej uwagi. Pragnie by czytelnicy podglądali jej wysiłki czynione w celu odzyskania wolności. Nie możemy jej odmówić…

Pragnę podkreślić fakt, że książka muśnięta jest momentami moim ulubionym ironicznym, czarnym humorem. Jest to ogromny plus, gdyż dzięki temu książka nie jest ciężka. Uwięziona to sprawne połączenie horroru, thrilleru i paranormal romance. Nietuzinkowe postacie, zgrabnie zawiązana intryga i niesamowity, mroczny nastrój panujący w książce całkowicie mnie pochłonął. Jeśli to będzie dla kogoś jakąś wskazówką, to ta książka jest taka jak jej okładka. Nieczęsto można się spotkać z tak dobrze odwzorowaną graficznie treścią. Będzie duszno, ciemno, grobowo. Ta książka was omota i zahipnotyzuje.