Zawsze przy tobie recenzja

,,Zawsze przy tobie" jest kolejnym tomem z serii mister Wright, w której zostały ukazane dalsze losy bohaterów. Sutton to młoda wdowa, która po półtorarocznym małżeństwie traci męża w skutek niewykrytej wady serca. Zostaje sama wraz ze swoim rocznym synkiem Jasonem, nie potrafiąc się pogodzić ze śmiercią ukochanego, często przebywa na cmentarzu, gdzie zwierza mu się jak najlepszemu przyjacielowi. Po pewnym jednak czasie w jej życiu pojawia się dość często David, przy którym dziewczyna staje się szczęśliwa. Brak nacisków, swoboda, zrozumienie, to wszystko znajduje właśnie u niego przez co jak się później okazuje zadało jej wiele bólu. Czy uda jej się odzyskać na nowo spokój ducha?

Na całe szczęście Sutton ma rodzeństwo, które zawsze się wspiera i zawsze można na nie liczyć, z resztą jak się okazuje to właśnie rodzeństwo ją wychowało przez brak rodziców. Tylko czy pewne sekrety nie będą w stanie zniszczyć tej więzi?

Książka dzieli się na dwie części i zawiera wiele scen erotycznych, które czytałam z wypiekami na twarzy. Momentami nawet musiałam przerywać na moment by po chwili wrócić. Historia może i miejscami nawet i przewidywalna to jednak ma w sobie coś przez co ciężko jest się od niej oderwać. Jest ona typowym romansem ze szczęśliwym zakończeniem.

Znalazłam w niej również kilka ciekawych cytatów między innymi:

,,Za każdym razem uświadamiam sobie, że ty... ty już nigdy nie wrócisz."

,, - Chcę znów poczuć coś więcej - wyznałam."

,,Była niczym gwiazda w bezchmurną noc. 
A ja skierowałem żagle w stronę jej światła."


,, - Kocham cię. - Ucałowałam płytę nagrobną. - Zawsze będę cię kochała."

,,David zobaczył pękniętą porcelanową laleczkę i chciał pomóc poskładać kawałki. Jako przyjaciel."

,,Po roku usychania z miłości do kogoś kompletnie nieosiągalnego doszedłem do wniosku, że to może się nie zdarzyć. Nigdy. Nie ma szans. Nie wolno mi nawet rozważać takiej możliwości."

,,Łza spłynęła jej po policzku, a ja patrzyłem jak skrzydła mojego motyla opadają. Po wszystkim, co się stało, wyszła ze swojej skorupy, a ja to zniszczyłem. Myślałem, że ją uleczę, a sprawiłem, że było tylko gorzej."

 Jak dla mnie to był pierwszy romans od czasów kiedy je ostatni raz czytałam i się nie zawiodłam, ponieważ znalazłam w tej książce po części i swoją pokręconą historię życiową dlatego jest u mnie jak najbardziej na Tak, ale nie na tyle, żebym oszalała na jej punkcie, co wcale nie oznacza, że kiedyś do niej nie wrócę, ale najpierw będę chciała poznać wcześniejsze tomy serii.

Książka z portalu czytampierwszy.pl