Jeździec Miedziany recenzja

,,Jeździec Miedziany,, to pierwsza część trylogii Paulliny Simons. Moja najukochańsza seria, do której kiedyś z pewnością powrócę. Od razu na wstępie dodam, że to po prostu trzeba przeczytać.

Powieść opisuje losy dwóch głównych bohaterów - Tatiany i Aleksandra, których uczucie rodzi się w okresie II drugiej wojny światowej w Leningradzie. Tatiana siedemnastoletnia dziewczyna poznaje Aleksandra, młodego oficera, który służy dla Związku Radzieckiego. On wysoki, przysztojny, silny mężczyzna, do którego wzdychają kobiety, ona drobna o pięknych kształtach dziewczyna, dla której miłość jest czymś czego nigdy nie znała. W późniejszym czasie okaże się, że ta mała kobieta, to tak naprawdę silna osoba, której niezłomny charakter kształtuje krok po kroku wojna i miłość.
Tatiana jest zmuszona początkowo zdusić w sobie to uczucie ze względu na starszą siostrę. Z czasem wyjdzie ukrywana na jaw od lat tajemnica młodego oficera. Przychodzi niestety szara rzeczywistość i moment kiedy Niemcy atakują Rosję. Ledwie poznana para zaczyna walczyć o dzień powszedni i przetrwanie. Na Tatianę spadają nowe obowiązki opieki nad rodziną, odnalezienie się w nowych okolicznościach, zderzenie z nowymi wchodzącymi w życie nakazami Stalina. Aleksander walczy z wrogiem, nie zapomina jednak o osobach, na których mu zależy. A to dopiero początek licznych przeżyć, które wiążą się z tymi osobami.

Oprócz piękna miłości, siły i determinacji z pewnością nie brakuje tutaj opisów pełnych grozy tamtego okresu. Dodatkowo dla osób, które uwielbiają historię i różne opowieści z tamtego czasu ,, Jeździec miedziany,, to świetna lektura, która wzbogaca tą wiedzę. Chwile wzruszenia, czasami smutku, uśmiechu lub złości, to emocje, które będą towarzyszyły niejednemu czytelnikowi. W związku z tym, że autorka opisuje m.in. historię po części zasłyszaną w dzieciństwie, dla mnie nabrała jeszcze większego znaczenia. Jak na trylogię przystało pozostawiona jest również ogromna ciekawość jak potoczą się dalsze losy głównych bohaterów powieści. Jest to moja najlepsza jak do tej pory powieść o tak wielkiej miłości w tak trudnych czasach. Serdecznie polecam. Warto!