Jeszcze jeden dzień recenzja

Trzydziestokilkuletni Giacomo prowadzi dość beztroskie życie, pełne rutynowych zajęć, które nie mają dla niego większego znaczenia. Nie potrafi odnaleźć w życiu niczego, co by dla niego coś więcej znaczyło. Sytuacja ta, zmienia się gdy w tramwaju zwraca uwagę na pewną dziewczynę. Codzienne wspólne, poranne podróżne zaczynają nadawać jego życiu sens. Stają się najprzyjemniejszym momentem dnia. Giacomo spostrzega, że z niecierpliwością czeka na każdą kolejną możliwość zobaczenia dziewczyny. Mimo, że tylko na nią patrzy, nigdy nie zamienił z nią nawet jednego słowa. Sytuacja zmienia się gdy to właśnie dziewczyna zaprasza go na kawę i oznajmia nieprzyjemną wiadomość.
Cóż, najmocniejszą częścią książki jest przepiękna okładka. Podoba mi się jej układ, jest ładna wizualnie oraz odzwierciedla w niewymuszony sposób fabułę książki.
Autor miał ciekawy pomysł na fabułę książki, jednak jego realizacja mnie nie usatysfakcjonowała. Dużo wątków było bardzo, bardzo naciąganych. Natomiast niektóre wydarzenia zupełnie nierzeczywiste, mało życiowe a autorowi chyba chodziło o tą uzyskanie realność, którą niestety utracił.
Najbardziej w ,,Jeszcze jeden dzień” irytowały, drażniły i denerwowały mnie dialogi. Ciężko mi było przez nie przebrnąć i każdy (jeszcze )jeden dialog był dla mnie męczarnią. Jak dla mnie sprawiały wrażenie wymuszonych i sztucznych. Nie były to swobodne i naturalne rozmowy bohaterów. W jednym przypadku rozmowa między dwojgiem przyjaciół brzmiała jak wywiad dziennikarza z znaną osobistością.
W niektórych momentach miałam wrażenie, że autor nie wie o czym ma dalej pisać, jak urozmaicić życie głównego bohatera( oczywiście poza wzdychaniem do dziewczyny z tramwaju oraz opowieściami o życiu seksualnym głównego bohatera ) , chyba dlatego opisywał jego problemy natury gastryczno- wydalniczej.
Główny bohater działał mi na nerwy. Niby z jednej strony taki męski, łamacz damskich serc, Casanova a zachowywał się jak przysłowiowe ciepłe kluchy. Niektóre jego zachowania i przemyślenia podchodziły moim zdaniem pod psychopatyczne i nadawały by się na prośbę o wytoczenie przeciwko niemu zakazu zbliżania. Chodzi mi szczególnie o wąchanie rękawiczki zgubionej przez dziewczynę z tramwaju.
Książka miła potencjał ale … właśnie tych ,,ale” jest moim zdaniem zbyt dużo.
Moja ocena 4/10