Jeszcze jeden dzień recenzja

„Czy straciliście kiedyś kogoś, kogo kochaliście, i pragnęliście jeszcze jednej rozmowy, jednej szansy, by odrobić ten czas, gdy myśleliście, że ta osoba będzie zawsze przy was? Jeśli tak, to wiecie, że możecie przejść przez całe życie, kolekcjonując dni, ale żaden nie dorówna temu, który chcielibyście odzyskać. A gdybyście go odzyskali?”

Bohaterem książki jest Charley Benetto, mężczyzna w średnim wieku, samotny i przegrany. Jako dziecko wychowywał się w rozbitej rodzinie, starając się zaspokoić wybujałe ambicje własnego ojca. Dla marzeń o wielkiej karierze sportowej porzucił naukę, ale niestety nie odniósł żadnego spektakularnego sukcesu. Nie wiedzie mu się też w życiu prywatnym. Ma kłopoty finansowe, rozstał się z żoną i stracił kontakt z córką. Charley próbuje topić smutki w alkoholu, jednak poczucie beznadziejność doskwiera mu coraz bardziej. W końcu dochodzi do wniosku, że popełnienie samobójstwa jest najlepszym rozwiązaniem wszystkich problemów i tak przecież stracił wszystko i nie ma po co żyć. Gdy postanawia wreszcie ze sobą skończyć, trafia do rodzinnego domu i spotyka w nim swoją dawno zmarłą matkę. Ma niepowtarzalną okazję spędzić z nią jeszcze jeden dzień, który pozwoli mu zupełnie inaczej spojrzeć na niektóre sprawy.

Jeszcze jedne dzień to historia człowieka, który stracił poczucie sensu życia, dostaje jednak od losu cudowną szansę i może na nowo przyjrzeć się swojej przeszłości. Czy dzięki temu odnajdzie w sobie siły żeby odmienić swój los?

Książkę czyta się niezwykle szybko, napisana jest przystępnym i łatwym w odbiorze językiem. Wydarzenia teraźniejsze przeplatają się ze wspomnieniami z dzieciństwa głównego bohatera. Mamy okazję przyjrzeć się, jakie relacje łączyły go z rodzicami oraz co sprawiło, że w swoim obecnym życiu sięgną dna. Mitch Albom pragnie nam uświadomić, że miłość matki jest wieczna i że drugą osobę doceniamy najczęściej dopiero wtedy, kiedy stracimy ją bezpowrotnie. Na szczęście dopóki żyjemy, zawsze jest szansa na to, żeby odmienić swój los.

Cóż, brzmi dosyć banalnie i niestety z przykrością stwierdzam, że pomimo dosyć ciekawego pomysłu, książka bardzo mnie zawiodła. Historia jest aż do bólu przewidywalna. Najgorsze jest jednak to, że moim zdaniem autorowi nie udało się przekazać żadnych emocji. Niby główny bohater znalazł się na życiowym zakręcie, życie totalnie mu się posypało, cierpiał po stracie matki, tęsknił za własną rodziną, ale wszystko to było jakieś takie powierzchowne. Mnie osobiście ani nie wzruszyło, ani nie skłoniło do refleksji.

Pierwszą książką tego autora, jaką miałam okazję czytać było Pięć osób, które spotykamy w niebie i pomimo kilku mankamentów pozytywnie ją wspominam. Jeszcze jeden dzień odmienił natomiast moje spojrzenie na twórczość tego autora. Mam wrażenie, że takie książki Mitch Albom mógłby pisać masowo - proste ludzkie historie pełne życiowy mądrości, oczywistych oczywistości, na dodatek z banalnym zakończeniem. Może komuś się spodoba, ale ja kończę przygodę z tym pisarzem.