Jedyny walc recenzja

“...najlepiej zostawić ludzi z ich własnymi wyborami, żeby na własnej skórze się przekonali, na ile są słuszne”.

Przenosimy się w czasie, jest rok 1905, niespokojny czas w Królestwie Polskim. Ewelina Strojnowska to młoda, pełna życia dziewczyna. Pochodzi ze zubożałej szlachty, po ukończeniu pensji marzy o tym, by wyjść szczęśliwie za mąż. Na jej drodze pojawia się dwóch młodych mężczyzn. Polak, Paweł Orłowski, który służy w carskiej armii i Rosjanin hrabia Aleksander Sorokin. Pawła i Aleksandra coś łączy… Który z nich sięgnie po rękę Eweliny?

Jedna z tych opowieści, które zostają w czytelniku na dłużej. Akcja toczy się niespiesznie, przenosi nas w czasie do przełomu XIX i XX wieku. Fabuła ciekawie poprowadzona, niesie spore emocje. Pani Małgorzata pięknie pisze, pomimo poruszanych bolesnych tematów – przez książkę się płynie. Wnikliwie, realnie nakreślone osobowości bohaterów, to zwykli ludzie, charakterni, silni, dumni i słabi tchórze. Wyraźnie odczuwamy emocje, jakie im towarzyszą. Nie wszystkich polubiłam nie dało się. Ewelina jest delikatną, wrażliwą, piękną kobietą, o jej rękę ubiegają się mężczyźni, których dzieli wszystko i którzy są zupełnie różni. Sorokin jest pewny siebie, bogaty, inteligentny, Orłowski, honorowy, spokojny, emanujący dobrocią. Swoisty trójkąt miłosny, namiętność i rozsądek często się wykluczają…

Pisarka przenosi nas do burzliwych, niepokojących trudnych czasów. Polska jest pod zaborami, nasilają się represje ze strony caratu. Coraz głośniej zaczyna mówić się o odzyskaniu niepodległości. W tej trudnej, niespokojnej codzienności toczy się zwyczajne życie. Jest czas na miłość. Świat pełen kontrastów bogactwo, bale, wystawne, beztroskie życie, a obok trudna sytuacja polityczna, ciągłe zagrożenie ze strony zaborcy. Konwenanse, zwyczaje, sytuacja kobiet zależnych od mężczyzn, nastroje panujące w ówczesnym czasie. Miłość, namiętności, zazdrość, pragnienia, trudne decyzje, rozterki, dylematy.

Piękna opowieść napisana sercem, od której nie mogłam się oderwać. Daje do myślenia, jest ujmująca w swej prostocie i subtelności. Ocean emocji… Serdecznie polecam!