Jaskółki z Czarnobyla recenzja

.
"Jaskółki z Czarnobyla"
Już napewno wieku z Was ją czytało lub poznało kilka opinii na jej temat. Ja jestem nią oczarowana choć nie jestem pewna czy to dobre stwierdzenie dla tego gatunku. Autor miał dobry pomysł na tę historię. Książka jest ciekawa, momentami dość mocna, wciągająca, trzymająca w napięciu niczym morderczy uścisk na szyji ofiary. Dodatkowo autor zafundował nam istną podróż do opustoszałego już dziś Czarnobyla. Opisy miejsc są wykonane w taki sposób, że podczas czytania wręcz przenosimy się w te zimne, zastygłe mury i mamy przez oczyma puste zzieleniałe już baseny.

Podczas jednej z wycieczek po miejscu dawnego wybuchu, przewodnik wraz z grupą odkrywają makabryczne znalezisko.
Sprawa nie jest jednak jedną z wielu. Odnalezione ciało skrywa w sobie wiele "niespodzianek" ukrytych przez psychopatycznego, rządnego zemsty mordercę.
Sprawą trafia w ręce duetu policjanta i jego młodej partnerki oraz ludzi wynajętych przez ojca ofiary. Każdy z nich działa w inny sposób i odkrywa coraz to nowe przerażające fakty, nie widzą jednak, że morderca wie o nich więcej niż im się wydaje.
Kto zdoła dojść do prawdy, kto będzie następny i kto skrywa najwięcej tajemnic? Książka świetna i jeśli lubicie takie klimaty i jesteście ciekawi tej historii to nie czekajcie i zapisujcie ten tytuł!

"Wszędzie leżały ciała. Sztywne, spuchnięte, groteskowe. Wychudzone, o widocznych żebrach. Niektóre niekompletne. Ciała, których głowy były już tylko bezkształtną masą mięsa i potarganych włosów. Ciała górników o czarnych twarzach. Nagie ciała, ciała w drelichach, ciała w dresach. Leżące na noszach pokrytych plamami łuszczącej się rdzy. Na stołach do sekcji zwłok. Poukładane bezpośrednio na podłodze, na niebieskich kaflach kostnicy albo na plastikowych plandekach, po trzy, cztery, pięć… Większość miała zamknięte oczy, ale trafiały się również takie, które zgasłym spojrzeniem wpatrywały się w człowieka, choć przecież nic już nie widziały. Ci ludzie jeszcze wczoraj mieli jakieś plany."

#alexsandramama