Rozważna i romantyczna recenzja

Jane Austen jest jedną z moich ulubionych pisarek więc bardzo często sięgam po jej książki, lub po prostu wracam do tych które szczególnie utkwiły mi w pamięci. Jedną z nich jest właśnie „Rozważna i romantyczna” gdzie kontrast między dwoma głównymi bohaterkami przypomina mi mój mieszany charakter.

Tytułowymi bohaterkami są siostry – rozważna Eleonora i romantyczna Marianna. Akcja powieści zaczyna się, kiedy ojciec ich na łożu śmierci, prosi pierworodnego syna o hojną pomoc dla sióstr i macochy. Początkowo miał plan by podzielić się sprawiedliwie majątkiem z siostrami, jednak jego samolubna żona diametralnie zmieniła jego zamiary wprowadzając się wraz ze swoimi dziećmi do ich posiadłości. Pani Dashwood wraz z córkami musiała przenieść się do mniejszego domku, położonego w okolicach gdzie dziewczyny przeżywały różne miłosne perypetie i przygody, które były przedstawieniem dobrych i złych manier które królowały w XIX –wiecznej Anglii.

Kiedy Austen napisała tę książkę miała zaledwie dziewiętnaście lat, jednak wydała ją dopiero później pod pseudonimem - The Lady. Powieść już wtedy przyjęto z wielkim uznaniem co ogólnie wcale mnie nie dziwi. Jest napisana nietuzinkowym językiem, rodem z tamtej epoki, lecz jest też bardzo przystępny. Łatwo przekazuje treść przez co każdy odnajduje się w historii.

Książka można by rzecz jest dla każdego, ponieważ różnorodność w bohaterach daje nam swobodę czytania książki na różne sposoby, w zależności od upodobania bohatera. Cała historia miłosna jest nakreślona jasno a i czytelnik jest do końca o niej poinformowany – nie jak w innej powieści, jest niejasność. Ja sama nie miałam typowej faworytki – obydwie dziewczyny miały cechy które lubiłam a i które mnie denerwowały, przez co zapałałam sympatią do obu, odnajdując w nich cząstkę samej siebie. Każda z przedstawionych kobiet, różni się od siebie nie tylko wiekiem, ale talentami, gustami, sposobem bycia, charakterem. Austen nie określa swoich bohaterek wprost wskazując: ta jest uczciwa, ta dobra, a ta obłudna. Charakteryzuje swoje postaci poprzez ich wypowiedzi, wybory, sposoby działania. Warto wspomnieć też o bohaterach drugoplanowych których Austen również dopracowała w najdrobniejszych detalach, dzięki czemu świat przedstawiony w książce jest nad wyraz realny.

Jedynym moim zastrzeżeniem jest zakończenie, które w ogóle do mnie nie przemawia. Ostatni rozdział jest szybki, żeby nie powiedzieć aż – prędkie wyjaśnienie kto z kim po co na co i dlaczego i … koniec. Jest to niedopracowany fragment, który może trochę zdenerwować bo bardzo odstaje od reszty.

Czy polecam? Zdecydowanie tak. Jeśli ktoś ma dość oklepanych schematów książkowych, jakie teraz u nas panują, z przyjemnością odda się lekturze na wysoką skalę i zagłębi się w świat między rozwagą a romantyzmem.

Ocena: 5/6