Jakby jutra miało nie być recenzja

„Myśli potrafią być najgorszym wrogiem człowieka. Zalążkiem czego bardzo niebezpiecznego. Mogą przynieść więcej złego niż nieprzemyślany czyn.”

Małomiasteczkowa społeczność, gdzie wszyscy wszystko o sobie wiedzą, a plotki i pomówienia są na porządku dziennym. Oliwia mieszka z rodzicami i młodszą siostrą Malwiną od zawsze faworyzowaną przez matkę. Ojciec dochodzi do siebie po ciężkiej chorobie. Dziewczyna planowała się usamodzielnić, wyprowadzić z domu, ale widząc jaka jest sytuacja, nie potrafi zostawić matki ze wszystkim. Od niedawna prowadzi dobrze prosperującą „Mięciutką Dolinę”, hoduje zwierzęta, do których coraz liczniej przyjeżdżają rodziny z dziećmi. Niedawno powrócił z misji Adam Wejcher, żołnierz, który ma za sobą bolesną przeszłość. Przystojny żołnierz zwraca uwagę Malwiny, dziewczyna zagina na niego parol.

Nigdy nie wiemy jaką niespodziankę szykuje dla nas życie. Akcja powieści toczy się swoim rytmem, intryguje i niepokoi. Fabuła jest bardzo emocjonalna, ukazuje trudne życiowe ścieżki, po których przyszło kroczyć naszym bohaterom. Pani Weronika umiejętnie gra na naszych emocjach, robi to przejmująco, bardzo realnie i szczerze. Rewelacyjnie ukazani bohaterowie, to zwykli ludzie, jakich spotykamy w naszej codzienności. Nieidealni, prostolinijni, tacy swojscy. Narracja toczy się z perspektywy Oliwi i Adama, mamy dokładny wgląd w ich serca i umysły, oboje skradli moje serce. Oliwia jest niesamowitą osobą, serdeczna, wyrozumiała, życzliwa, bardzo kocha zwierzęta. Adam ma za sobą bolesną przeszłość, z którą nie potrafi się pogodzić. Swój ból przeżywa w samotności. Malwina - egoistka, manipulantka, która z premedytacją wykorzystuje innych do własnych celów.

Pokomplikowane relacje rodzinne, brak zrozumienia, matka, która faworyzuje jedno z dzieci. Poczucie obowiązku wobec bliskich, lojalność. Miłość, która przychodzi niespodziewanie, niesie nadzieję na szczęście. Skomplikowany trójkąt, dwie siostry i on, nie wszystko jest takie jak nam się początkowo wydaje. Demony z przeszłości, które nie pozwalają cieszyć się z życia. Niesłuszne poczucie winy, obwinianie się o śmierć ukochanej osoby. Trudne wybory jakie stawia przed nami życie. Przyjaźń, która okazuje się czymś zupełnie innym, niszczącym.

Afganistan – piekło na ziemi.

Piękna opowieść o miłości, o obsesji, o trudnych wyborach i o demonach z przeszłości. Tchnie szczerością, realizmem, niesie pozytywną energię. Bardzo polecam!