Kwaśne pomarańcze recenzja




„Kwaśne pomarańcze” to zbiór opowiadań, które można traktować jako oddzielne i niepowiązane ze sobą opowieści, a można jako jedną, kompletną historię. Powiedzmy, że kompletną. Byłaby taka, gdyby nie niedokończone wątki i niedopowiedzenia. Książka opisuje podróż głównego bohatera przez życie. Podzielona jest na etapy, od czasów wczesnoszkolnych po wiek średni, a opowiadania ułożone są w sposób chronologiczny. W trakcie tej podróży przez życie, w której towarzyszymy głównemu bohaterowi, poznaje on mnóstwo różnych osób. Jedni są mu obojętni, z innymi łączą go bliskie relacje. W każdej relacji jednak, odnajduje coś, co go kształtuje, co go zmienia. Brniemy z bohaterem przez jego pierwsze i kolejne zauroczenia, śmierć bliskich mu osób, kolejne zmiany pracy, niezapomniane imprezy i dużo, dużo więcej.

Naturalnie, że ludzie się od siebie różnią. Nie musimy więc ze wszystkimi się lubić i ze sobą wzajemnie przestawać. Ale po co marnować swoją energię na knucie intryg i czerpać satysfakcję z czyjegoś zakłopotania, poczucia niepewności i złości? (s. 319)

Myślą przewodnią książki jest samotność i różne jej rodzaje. Pustka po stracie bliskiej osoby, wyobcowanie, samotność w kontaktach z otoczeniem. To tylko niektóre z poruszanych w książce odcieni samotności, którą odnaleźć można w każdym opowiadaniu. Mimo samotności, która ciągle gdzieś tam się przewija, książka ma wydźwięk optymistyczny. Bohatera spotyka wiele złego, przechodzi przez różne momenty w swoim życiu, ale nie traci nadziei, wiary w ludzi i w lepsze jutro. Samotność to nie jedyny ważny temat poruszany w tej pozycji. Przeczytamy w niej o dysfunkcyjnej rodzinie, o przemocy psychicznej i fizycznej, o zdradzie, próbie radzenia sobie ze śmiercią. Każdy z wątków skłania do przemyśleń, ale nie przytłacza, ani nie zasmuca. Jednocześnie każdy z nich jest do bólu prawdziwy. Cała książka taka jest. Rzeczywistość w niej przedstawiona nie jest ubarwiona, przekłamana. Jest prawdziwa i przez to szczera i przekonująca. Autor jest doskonałym obserwatorem rzeczywistości. I to w tej książce widać. Pisze o życiu pięknym językiem, prosto, ale w sposób, który dociera do czytelnika. Wszystkie opisane w książce historie są przepełnione emocjami, intensywne, osobiste. Każda jest wyjątkowa, każda o życiu, które kusi słodyczą, za którą skrywa się kwaśny smak. O życiu, które zaskakuje, rzuca kłody pod nogi i często nie ma nic dobrego do zaoferowania. Ale właśnie dzięki tym chwilom goryczy i zwątpienia, przeszkodom, na które w życiu napotykamy, ludziom , którzy stają na naszej drodze, zmieniamy się. To one mają na nas największy wpływ i kształtują nasz charakter. Dzięki tym życiowym zakrętom mamy szansę odnaleźć siebie. I o tym jest ta książka.

„Kwaśnie pomarańcze” to udany debiut. Książka napisana w przystępny sposób, interesująca, poruszająca. Mimo trudności poruszanych tematów, optymistyczna i dająca nadzieję. Warto przeczytać. Polecam!

Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy.
Cała recenzja na blogu: https://maitiribooks.wordpress.com/2019/11/25/kwasne-pomarancze-oskar-eden/