Gdzie śpiewają diabły recenzja

„Był sobie raz Diabeł i była czarownica, którą spotkał nad brzegiem jeziora. Diabeł pokochał czarownicę, ale diabłom nie wolno kochać. Dlatego wyciął sobie serce”.

Jest takie miejsce, pełne uliczek, w których można się zgubić, z lasem, jeziorem, wrzosowiskiem i tajemniczym mostkiem. W którym krążą opowieści. W którym żyją dziwni ludzie. Azyl. Miasteczko, w którym diabeł śpiewa nad brzegiem jeziora czarnego od krwi z jego wyciętego serca. A wszystko to z powodu miłości do czarownicy. W miasteczku dochodzi do zbrodni, a przy ofierze znalezione zostaje zdjęcie. To jego śladem podąża Piotr z nadzieją na odnalezienie swojej dawno zaginionej siostry bliźniaczki. Jednak ludzie są mało przyjaźni, a zmowa milczenia utrudnia mu zadanie. Nikt go tam nie chce, ale i wyjechać nie jest łatwo. Może dlatego, że w końcu przyszedł czas, by po 10 latach traumy uwolnić się od poczucia winy i straty?

Jak to było z tym Diabłem i czarownicą?

Są takie opowieści, które przekazywane z ust do ust zaczynają żyć życiami wieloma, gdyż każdy człowiek obdarzony wyobraźnią potrafi opowieści dać życie nowe, uszyte na jego miarę. Tak jest i w tej historii. Każdy musi odnaleźć swoją opowieść. 

Jeżeli chcecie sprawdzić, która opowieść jest tą prawdziwą zachęcam do przeczytania tej książki. I choć akcja się tu snuje leniwie, nie ma spektakularnych zwrotów akcji, to z niecierpliwością chcemy odkryć wszystkie tajemnice. 

Zapraszam na