Jak nie krzyczeć na swoje dziecko recenzja

Puszczają Wam czasem nerwy? To przecież wiadomo, że tak. Nie jesteśmy aż tak wspaniali, jak nam się wydaje.

Książkę "Jak nie krzyczeć na swoje dziecko" czytałam nie z perspektywy rodzica, lecz przyszłego rodzica ciekawego tym, jak nie krzyczeć na własne dziecko. Rzadko czytam poradniki. Jeśli już czytam, dotyczą one ściśle spraw bieżących lub moich zainteresowań. Autorka w sposób wnikliwy analizuje powstały problem. Rozpoczyna od powodów, przez które tak szybko puszczają nam nerwy. Następnie przedstawia sposoby panowania nad nerwami i krzykiem. Podoba mi się fakt, że większość książki została poświęcona praktycznym przykładom co robić, aby nie krzyczeć na dziecko i ten krzyk powstrzymywać. Zakończenie serwuje nam sposoby radzenia sobie w sytuacjach, gdy emocje sięgają już zenitu. Należy dodać, że według autorki emocje i gniew są jak najbardziej naturalne. Rodzicielstwo zdecydowanie jest trudne i wymaga wiele poświęceń, czasu i uwagi. Bez sensu jest się zadręczać po puszczeniu nerwów. Ta książka właśnie uczy zdrowego podejścia do nerwów i wychowania dzieci, chociaż nie tylko. Uważam, że rozwiązania podsunięte przez autorkę są bardzo uniwersalne i można wykorzystać je w życiu codziennym, gdzie towarzyszy nam duży stres, szczególnie w czasie pandemii.

Książka jest napisana zwięźle i na temat. Idealna pozycja dla zapracowanych osób, które oczekują konkretów tu i teraz.

Książka została podzielona na rozdziały i podrozdziały, w których swoistym rozpoczęciem jest sentencja lub teza. Ułatwia to znalezienie interesującego nas tematu, dodatkowo oszczędzając nasz czas. Ma 238 stron, więc wiedza została skompresowana na rzecz rodzica i czytelnika. Nie uważam, żeby pomimo niewielkiego formatu jakiś temat został potraktowany po macoszemu. Jestem w pełni usatysakcjonowana wiedzą, jaką otrzymałam po przeczytaniu tej pozycji.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenckiego serwisu nakanapie.pl