Kobieta ze szkła recenzja

„Kobieta ze szkła” to mój ulubiony rodzaj literatury. Po raz pierwszy spotkałam się z powieścią, której fabuła osadzona jest w historycznej Islandii w roku 1686. Oczywiście, nie omieszkałam zajrzeć do źródeł historycznych i poszerzyć sobie wiedzę o państwie i jego mieszkańcach. Z zafascynowaniem śledziłam życie ludzi na kapryśnej, zimnej, najeżonej czynnymi wulkanami islandzkiej wyspie. Bohaterowie pokonywali trudności w zdobywaniu pożywienia, uprawie roli i hodowli bydła czy owiec. Klimat nie pozostawiał wiele możliwości, a kiedy przychodziły śnieżyce, można było stracić wszystko, co się posiadało, łącznie z życiem.

Piękny, prosty język oddaje atmosferę panującą w islandzkich osadach. Kilka chat skleconych z torfu, przytulonych do skał, trudno nazwać wioską. Zaskakuje hierarchia władzy czy raczej zależności i szacunku. W każdej wiosce-osadzie jest przywódca religijny, biskup sprawujący opiekę duchową nad społecznością oraz bondi, czyli człowiek opiekujący się mieszkańcami, zapewniający im jedzenie, dach nad głową, rozwiązujący problemy natury materialnej. W Stykkisholmur pierwszym jest Egill, a drugim Jon Eriksson.

Sześć wieków po wprowadzeniu na Islandię chrześcijaństwa ściera się ono z wierzeniami opartymi na sagach. Towarzyszą temu zaklęcia, runy ryte na kamieniach lub drewnie, pieśni i cytaty z islandzkich opowieści. Z jednej strony bohaterowie ciągle odwołują się do Biblii, z drugiej nie mogą rozstać się z kamykami runicznymi, które dają ukojenie i bezpieczeństwo. Oczywiście, używanie pogańskich symboli równa się oskarżeniem o czary i karane jest stosem. Jak w całej Europie.

Powieść przedstawia historię Jona i jego drugiej żony Rosy. Opowieść od początku trzyma w napięciu. Najpierw Rosa, mimo iż kocha Palla, decyduje się na małżeństwo z bogatym Jonem, ponieważ chce utrzymać przy zdrowiu i życiu matkę, która po nagłej śmierci męża choruje i głoduje. Później wyrusza w czterodniową podróż do wioski męża w towarzystwie Petura, przyjaciela Jona. W końcu dociera do domu męża. Tajemnicze pomieszczenia zamknięte na klucz, szmery i głosy, zakaz spotykania się z kobietami z innych gospodarstw, ciągłe przypominanie o obowiązkach posłusznej żony przerażają młodą Rosę. Miota się między lojalnością wobec męża, a zaspokojeniem swojej ciekawości świata i chęcią odkrycia tajemnic, które wokół niej narastają. Większość z nich uda jej się rozwiązać. Czytelnik pozna wszystkie dzięki wspomnieniom Jona.

Polecam wszystkim miłośnikom opowieści osadzonych w historii różnych narodów.