Inicjały zbrodni recenzja

Lata dwudzieste ubiegłego wieku, Londyn. W hotelu znaleziono trzy ciała - dwóch kobiet i mężczyzny. W ich ustach znaleziono spinki z monogramem PJI. Catchpool, detektyw Scotland Yardu, nie jest w stanie znieść widoku zmarłych ułożonych jak do pogrzebu z powodu wspomnień z dzieciństwa. Wycofuje się z miejsca zbrodni i zaszywa się w domu. W tym samym czasie, słynny i emerytowany już detektyw, Hercules Poirot, znajduje się w swojej ulubionej kawiarni i spożywa kolację. Spokojny posiłek przerywa mu przerażona kobieta, Jennie, która zdaje się przed kimś uciekać. Poirot próbuje nawiązać z nią konwersację, jednak oprócz kilku informacji nie udaje mu się dowiedzieć niczego więcej.




Poirot wraca do domu i natyka się na Catchpoola i próbuje go przekonać, że popełnione morderstwa i przerażoną kobietę coś łączy. Ten jest jednak mało przekonany do teorii Poirota, bo to na jego głowie stoi rozwiązanie tej sprawy. Nie wie nawet, jak bardzo jest ona skomplikowana. Na szczęście ma u boku sprytnego detektywa, który postara się rozwiązać tę zagadkę.

Czytelnik nie może się doczekać rozwiązania, trudno od samego początku ciężko domyśleć się rozwiązania. Gdy czytelnik jest zaskakiwany, to znaczy, że kryminał jest dobry. Tak jest właśnie z tą książką. Dobrze się ją czyta, format jest troszkę większy niż standardowy. Widać, że wydawnictwo się postarało.