Gorsza siostra recenzja

Lubicie książki, które swoją treścią wnoszą coś do waszego życia? Które uczą i skłaniają do refleksji, przemyśleń i działania? Ostatnio właśnie taką książkę miałam okazję przeczytać. Wzruszającą, trafiająca do serca i bardzo prawdziwą, pełną emocji tych negatywnych, które często utrudniają życie, ale i tych dobrych, które rozganiają mrok. Jestem pełna podziwu dla Justyny Bednarek i Jagny Kaczanowskiej, bo stworzyły naprawdę niesamowitą opowieść, od której trudno się oderwać. „Gorsza siostra”, to książka obok której nie można przejść obojętnie. To trzeba przeczytać!! Premiera już 16 września!

„Człowiek dotknięty nieszczęściem najbardziej samotny czuje się wśród ludzi, których jego tragedia nie dotyczy.”

Głównym tematem książki jest walka z podstępną i groźną chorobą jaką jest białaczka i poszukiwaniu zgodnego dawcy szpiku kostnego. Autorki przybliżają nam proces pobierania szpiku od dawcy, który wraz z rozwojem medycyny również ewaluował i nie jest już tak inwazyjny jak kiedyś. Ważne, żeby ten szpik trafił do bazy danych. Tu z pomocą przychodzi fundacja DKMS. Wystarczy dosłownie kilka chwil, aby zarejestrować się i oddać wymaz. Być może, gdzieś na świecie jest ktoś, komu w ten sposób uratujemy życie. To takie proste, a jednocześnie piękne. Do dzieła Kochani!!

Ida ma kochającego męża, cudowną córeczkę Wandzię i troskliwą mamę Urszulę. Ma również białaczkę, z którą walczy już od roku. Niestety w bazach danych nie ma zgodnego dawcy, rodzina również nie może oddać jej swojego szpiku. Gdy sytuacja staje się już dramatyczna, na horyzoncie pojawia się wuj Urszuli. Benedyktyn z Tyńca postanawia złamać tajemnicę spowiedzi i zdradza siostrzenicy tajemnicę, która swoje początki ma w 1938 roku. Z opowieści wynika, że dla Idy jest szansa. Trzeba tylko odnaleźć półsierotę, a właściwie półsiostrę…

Opowieść brata Hieronima, to historia kobiet wplątanych w trudną i zawiłą tajemnicę rodzinną, która przez lata trawiła ich życie. Jest pełna bólu, samotności, odrzucenia i zdrady. Pokazuje, jak wszystkie złe doświadczenia, brak akceptacji, miłości i wsparcia niszczy psychikę i pcha w stronę złych wyborów i decyzji, które niszczą więzi rodzinne. To trudna i smutna opowieść, która skłania do refleksji.

Autorki stworzyły niesamowitą historię: mądrą, wartościową i wzruszającą, która uświadamia czytelnikowi, jak ważne są więzy krwi, o które warto dbać, bo w obliczu nieszczęścia mogą uratować nam życie.

Książkę odebrałam bardzo emocjonalnie i osobiście, a muszę przyznać, że nie łatwo mnie wzruszyć. Jednak autorkom się to udało, za co bardzo dziękuję.
Z całego serca polecam tę książkę.