Igrzyska Śmierci recenzja

74 GŁODOWE IGRZYSKA ROZPOCZĘTE

Z 12 Dystryktów, na Głodowe Igrzyska wybierają losowo po dwie osoby. W ostatnim Dystrykcie wylosowana jest młoda dziewczyna Prim. Jednak jej starsza siostra Katniss zgłasza się za nią, na ochotnika, ponieważ nie chce jej stracić. Wraz z dziewczyną wybrany jest chłopak Peeta. Lecz tylko jedna osoba może zwyciężyć. Oboje muszą opuścić rodziny, oraz stoczyć walkę na śmierć i życie.


Przyznam się szczerze, że z trudem przychodzi mi pisanie tej recenzji. Tylko, nie potrafię wytłumaczyć dlaczego tak jest. Po prostu kiedy chce ją napisać nagle, przypomina mi się coś innego do zrobienia. Ale muszę wziąć się w garść i w końcu przedstawić moją opinię na temat tej książki.

Może kiedy napiszę te słowa niektórzy wściekną się na mnie lub co innego, ale przepraszam to była najszczersza prawda. Na początku nie byłam w ogóle zainteresowana tą książką. Nie rozumiałam czemu niektóre osoby robią szum wokół tej książki czy serii. Jednak postanowiłam żeby ją przeczytać. Początek czytania szedł mi opornie. Dwie strony, dwa tygodnie przerwy (w tym czasie czytanie innej książki) i dopiero wtedy dalsze spotkanie z tą książką. Po przeminięciu stronach moje zdanie na jej temat mocno się zmieniło.

Nawet nie umiem powiedzieć kiedy, to się stało. Z czasem coraz bardziej byłam ciekawa losów naszej bohaterki. Miałam takie momenty (które dosyć rzadko u mnie się zdarzają), kiedy musiałam odłożyć książkę, byłam dalej spragniona i zaciekawiona co tam się wydarzy że wzięłam ją do rąk i dalej czytałam. Teraz może opowiem nieco o bohaterach.

Najbardziej zaimponowała mi Katniss. Zaimponowała mi swoją odwagą, kiedy zgłosiła się za swoją siostrą, chociaż wiedziała co na nią czeka. Jej przyjaźnią wobec Peety i Ruth. Oraz mądrością, okazując walką o jedzenie żeby przeżyć. Także uwielbiałam Ruth. Młoda a tak dobrze poradziła sobie podczas Igrzysk. Troszkę podobnie było z chłopakami. Na początku polubiłam Gale'a, jednak później do gustu przypadł Peeta. Niestety Gale występował tylko na wstępie. Brakowało mi go kiedy czytałam książkę. Przed jej zapoznaniem myślałam że, jakimś cudem on także będzie jednym z uczestników Głodowych Igrzysk. Niestety, tak się nie stało, dlatego moje uwielbienie przeszło na Peeta.

Książka na mnie tak mocno zadziałała że od razu musiałam obejrzeć jej ekranizację. Przy książce jak i również przy filmie ryczałam kiedy umarła Ruth. Pod koniec dosłownie brakowało mi tej dziewczynki. Chociaż film szczegółowo ukazywał informacje zawarte w książce, to jednak miałam takie wrażenie że to minęło za szybko. Lecz niestety takie są ekranizacje.

Podsumowanie: Dla tych osób które nie czytały tej książki informuję: Przeczytajcie jak najszybciej!

Ocena: 6/6