Igrzyska Śmierci recenzja

Suzanne Collins swoją karierę z pisarstwem zaczęła od tworzenia telewizyjnych programów
przeznaczonych dla dzieci.Nieco poźniej zasłynęła z pięcioczęściowego cyklu
o Gregorze,który odkrywa nieznane nikomu innemu obszary.
Jednak moją pierwszą przygodą z książkami Suzanne Collins stała się dobrze znana
trylogia 'Igrzyska Śmierci'.
Pamiętam,że weszłam do empiku dosłownie na sekundę,bo właściwie przyjechałam
do kina i niebawem miał zacząć się film.Nie miałam w planach zakupu żadnej
książki,ale moje spojrzenie od razu natrafiło na piękną,lśniącą,czarną okładkę Igrzysk Śmierci.I ja miałabym przejść koło takiej perełki obojętnie?
Nie mogłam się oprzeć-wydałam ostatnie pieniądze i ją kupiłam.W czasie reklam na sali kinowej z maślanym wzrokiem wpatrywałam się w okładkę i kartkowałam pierwsze strony,miałam ochotę już zacząć czytac.Nie mogłam skupić się na filmie,Igrzyska całkowicie mną zawładnęły.Pierwszy tom przeczytałam tego samego dnia,a raczej tej samej nocy.

Przyszłość.Państwo Panem podzielone jest na 12 odrębnych dystryków na czele
z władzą w Kapitolu.
Raz na rok,każdy dystrykt musi zapłacić władzom najcenniejszą daninę-ludzkie
życie.Dwójka trybutów w wieku od dwunastu do osiemnastu lat z każdego dystryktu zostaje
wysłana na Głodowe Igrzyska,gdzie czeka ich nie tylko prawdziwa walka o przetrwanie,
ale też walka o przeżycie.Bo zwycięzca może być jeden.
Główną bohaterką jak też narratorką książki jest Katniss Everdeen-dziewczyna z dwunastego dystryktu,która po stracie ojca,stara się wyżywić rodzinę i zapewnić im jak najlepsze warunki.W dniu dożynek pokazuje jak bardzo kocha i troszczy się o swoją siostrę-z własnej woli zastępuje ją w Igrzyskach.Drugim trybutem z dwunastego dystryktu zostaje syn piekarza-Peeta Mellark.
Obydwoje zostają wystawieni na poważną próbę.Mają udawac miłość,dzięki czemu
przyciągną do siebie sponsorów.Ale ile jest w tym gry,a ile prawdy?
Na arenie czekają ich przerażające losy,biorą udział w prawdziwym okrucieńswie,
ale przede wszystkim starają się przeżyć.To straszne jak igrzyska mogą zmienić ludzi.Bo ile człowieczeństwa jest w stanie w nas pozostać,kiedy jedyną szansą na przeżycie jest mordowanie? Kiedy musisz radzić sobie sam i z zimną krwią patrzec na śmierć i cierpienie innych,na których też czeka rodzina,bliscy,przyjaciele...?
Collins w bardzo prawdziwy sposób opisuje przebieg całych Igrzysk,są momenty,
kiedy ciężko powstrzymać płacz i gwarantuję,że ta książka nie da Ci żyć.
Prznajmniej tak było ze mną.Ciągle myślałam jak to by było,gdybym trafiła na
arenę...bo realistyczność książki aż przeraża.To ciekawe,bo taki los naprawdę
może nas czekać.
Jestem pod wielkim wrażeniem,książka wręcz pochłania i kiedy już zaczniesz ją
czytać,nigdy nie wypuści Cię ze swoich szponów.