Idiota. Książka audio recenzja

Kiedyś już, przy okazji recenzji innej książki z kanonu arcydzieł literatury światowej, mówiłam że wszystko w życiu ma swój czas.
Tak jest też z lekturami, które czytane w odpowiednim momencie życia mogą dostarczyć nam mnóstwa emocji, wzruszeń i tematów do przemyśleń.
"Idiotę" Fiodora Dostojewskiego pierwszy raz czytałam w czasach licealnych i zrobił on na mnie wtedy tak silne wrażenie że z wypiekami na twarzy w krótkim czasie pochłonęłam wszystkie inne powieści tego autora.
Do dziś pamiętam to uczucie że dotknęłam jakiejś tajemnicy, literackiego świętego graala, prawdy o człowieku i jego naturze.

Po latach postanowiłam sprawdzić jak teraz, bogatsza o życiowe doświadczenia i ze skroniami przyprószonymi z lekka siwizną odbiorę tę książkę. I tak jak się spodziewałam nie miała już ona takiej siły rażenia jak czytana za pierwszym razem.
Dylematy moralne, rozważania nad ludzką naturą, znaczenie religii bądź jej braku w życiu człowieka to tematy, które nurtują młodych w okresie wchodzenia w dorosłe życie. I to właśnie dla młodych ludzi "Idiota" jest idealną lekturą. Mijający czas sprawia, że jej siła odrobinę blednie. Tak przynajmniej jest w moim przypadku.

Osoba księcia Myszkina, bohatera na wskroś dobrego, prawego i szlachetnego, co jest według innych bohaterów skutkiem jego zaburzeń psychicznych, to antyteza "prawdziwego" Rosjanina z wyższych sfer, którego określa pozycja społeczna, zgromadzony majątek i unikanie skandali, a raczej umiejętne ich tuszowanie.
Książę Myszkin, zwany przez wszystkich Idiotą (i sam używający tego określenia wobec siebie) jak lustro odbija wszystkie przywary ówczesnych: pijaństwo, mitomanię, podwójną moralność.
Jednak szczerość głównego bohatera, jego otwartość na innych i chęć niesienia pomocy, nawet tym wyrzuconym poza margines socjety jest mu kulą u nogi. Bo świat rządzi się innymi prawami, które jemu trudno jest zrozumieć. Idąc za głosem serca coraz bardziej gubi się w otaczającej rzeczywistości i popada w obłęd.

"Idiota" to powieść filozoficzna, gdzie na pierwszy plan wysuwają się wątki obyczajowo - społeczne.
Czytana po latach nie poruszyła mnie tak jak kiedyś, jednak to nadal wielka powieść wielkiego rosyjskiego pisarza. Wysłuchana w formie audiobooka w interpretacji Jacka Rozenka przypomniała mi młode lata - pełne przemyśleń nad sensem ludzkiego istnienia. Polecam!