Flaw(less). Opowiedz mi naszą historię recenzja

Pamiętam, jak Flaw(less) było jeszcze tylko opowiadaniem na Wattpadzie i nikt nie myślał o tym, że ta piękna historia doczeka się wydania. Gdy czytałam wersję papierową, przed oczami stawał mi obraz mnie, niecierpliwie wyczekującej godziny, w której miał wyjść kolejny rozdział. Książka już wtedy chwyciła mnie za serce i choć było to ponad trzy lata temu, wciąż kocham tę historię tak samo, mimo że została wydana. Kupiłam ją chwilę po premierze, która miała miejsce w grudniu 2021 i pochłonęłam praktycznie w trzy dni.

Historia chwyta za serce, szczególnie gdy główni bohaterowie są wykreowani w taki sposób, że można się z nimi utożsamiać. Może nie jest to książka napisana najlepiej, biorąc pod uwagę, iż jest pierwszą, jaką wydała Marta, ale ma w sobie to coś, co tak mocno chwyta za serce, że nie sposób nie zakochać się w idealnej Josephine oraz nieidealnym Chasie (a może powinnam napisać na odwrót?). Ich miłość w tym tomie jest czysta, niczym łza oraz dziecinnie prosta. Najcięższym dla czytelnika oraz bohaterów momentem jest czas pożegnania się z postaciami. Ta sytuacja jest jednak poprzedzona pięknymi wspomnieniami, które tworzy ta dwójka w nadmorskim miasteczku, będącym bezpieczną przystanią chłopaka, do której ucieka, ilekroć natrafia na kłopoty. Natomiast medal dla najśmieszniejszego bohatera zdecydowanie wygrywa Archer, który choć na początku wydaje się być typowym “bogatym dzieciakiem”, z biegiem wydarzeń staje się najlepszym przyjacielem Josephine. Drugoplanowym wątkiem jest historia Valerie i Ethana.

Książka porusza zagadnienie samotności, niezrozumienia ze strony rodziców oraz zaburzeń odżywiania. Jest to jednak historia przede wszystkim młodzieżowa, więc watki te nie są rozwinięte jakoś bardzo, ale potrafią uderzyć w czytelnika całą mocą w najmniej spodziewanym momencie. Na pewno do jednego z piękniejszych momentów można zaliczyć pierwszy wyjazd Jose i Chase'a do Seaport oraz sławetne klify, których autorka często używa, jako metaforę do opisania uczuć bohaterów.

Osobiście uważam, że Flaw(less) jest piękną historią młodych ludzi, którzy zakochali się w sobie pomimo wielu przeciwności losu. Może jest trochę oklepana, biorąc pod uwagę to, że jest typową młodzieżówką i pewnie nie trafi w gusta wszystkich, ale mimo tego jest warta przeczytania - a przynajmniej dla tych, którzy gustują w prostych historiach. Mam nadzieję, że druga część, która wciąż leży na mojej półce i czeka na przeczytanie okaże się równie cudowna.