I wciąż ją kocham recenzja

Twórczość Sparksa cenię i cenić będę, i mimo że to romans, książkę zawsze przeczytam. Tego autora znalazłam dzięki blogom recenzyjnym, już nawet nie pamiętam kiedy, i tak zaczęłam go podczytywać. Co lubię w jego książkach? Sprawność z jaką opisuję przeżycia wewnętrzne, z jaką czułością obchodzi się z uczuciami i fakt, że jego książki nie zawsze są happy endem. Bohaterowie, mimo że prowadzeni przez miłość, cierpią, a życie dają co nowe próbę. Prawdziwe realia ubrane w niebagatelne słowa i historię.

"Ale spotkałem ją i to właśnie uczyniło moje obecne życie takim dziwnym. Zakochałem się w niej, gdy byliśmy razem, lecz pokochałem ją jeszcze bardziej w latach, gdy dzieliły nas tysiące kilometrów. Nasza historia składa się z trzech części: początku, środka i końca. I choć w ten sposób rozwija się każda historia, nadal nie mogę uwierzyć, że nasza nie będzie trwać wiecznie. [I wciąż ją kocham, Nicholas Sparks str.13]"

Historia ta jest o dwudziestoletnich ludziach, którzy spotykają się przypadkiem podczas wakacji. Ona na swój sposób jest idealna(nie myślcie, że jest pełna doskonałości, popełnia dużo błędów), on wychowany przez wojsko, wcześniej buntownik wychowany przez samotnego ojca. Niby pełna sielanka, ale tak nie jest. Zakochują się w sobie, on wyjeżdża do wojska, aby kończyć służbę. Pierwszy rok tęsknoty, żalu i bólu, przetrwali. Potem mija kolejny i kolejny, atak 11 września. John przedłuża pobyt w wojsku o kolejne dwa lata. I wtedy wszystko się psuje.

"Sprzedałem kolekcję, ponieważ zrozumiałem, czym jest prawdziwa miłość. Tim mi powiedział – i pokazał – że prawdziwa miłość oznacza, że zależy ci na szczęściu drugiego człowieka bardziej niż na własnym, bez względu na to, przed jak bolesnymi wyborami stajesz [I wciąż ją kocham, Nicholas Sparks str.350]"

Zastanawiał mnie fakt, że Savannah tak kochała Johna, a jednak nie poczekała na niego. Wyszła za innego. Mimo że tyle cierpiała z tęsknoty i tak bardzo przekonywała go, że nadal go kocha i płonie do niego uczuciem. Postąpiła inaczej. Wydawało się, że będzie dobrze, że on przeżyję, że będą razem. Ale życie płata różnego figle. Figlem była wojna z Irakiem, za nim poszło poczucie obowiązku walki. Cieszy mnie to, że to nie było romansidło. Owszem była miłość, była wręcz wielka miłość(która nigdy nie wyparowała), ale było też życie, takie prawdziwe. Był żal i ból, tęsknota i konieczność wyborów, była nauka i pożądanie. Było wszystko czego wymagałam o tej książki. :)