Hyperversum recenzja

„Ten, kto ma odwagę walczyć w imię tego, co uważa za słuszne, zostaje naznaczony – powiedział nagle Daniel ze swojej pryczy. – To znak, który zostaje wypalony w tobie na zewnątrz i w środku i który zmienia cię na zawsze. Niełatwo przeżyć, gdy się go otrzyma… Zaczynam rozumieć, że potrzeba znacznie więcej odwagi, by go ze sobą nosić, niż by dać go sobie wypalić. A jeśli blizna jest tak głęboka, być może tylko bohater jest w stanie żyć z nią dalej.”*

Chcielibyście kiedyś w grę, która będzie wyglądała jak prawdziwa? Gra, która daje taką możliwość to „Hyperversum”. Światy tworzone przez grę wyglądały bardzo realistycznie i gracz miał możliwość przeżycia przygody oraz czucia jakby działa się naprawdę. Nikt jednak, ńie przewidział, że gra przeniesie graczy w czasie. Nikt, a na pewno nie szóstka przyjaciół, która w sobotnie popołudnie przeniosła się do trzynastowiecznej Francji. A to wszystko za sprawą awarii systemu. Ian wraz z Danielem i jego bratem Martinem oraz jego dziewczyną Jodie i znajomymi Carlem i Donną znajdują się w czasach gdy panowali królowie, nie było prądu, techniki… Gdy mija pierwszy szok próbują powrócić do świata realnego co niestety nie jest możliwe. Musieli radzić sobie z różnymi przeszkodami i poddać się temu co ma być. Niestety przeznaczenia nie da się cofnąć. Przerażającym faktem jest, że trafili w czasy gdzie miało dojść do wojny między Francją, a Anglią i… oni najwyraźniej będą w niej uczestniczyć… Jakie przygody spotkały przyjaciół, czy ich przyjaźń przetrwała? Jak przeniesienie w czasie wpłynęło na nich? A może niektórzy wreszcie odnaleźli swoje miejsce? Na te i wiele innych pytań odpowiada powieść.

Jestem ZACHWYCONA. Wszystkim, dosłownie wszystkim. Książka jest napisana bardzo ciekawym językiem, czyta się ją szybko i z napięciem w oczekiwaniu co zdarzy się na kolejnych stronach. Fabuła jest tak zwrotna i interesująca, że nie ma mowy o nudzie nawet na chwilę. Wplątane w treść są też zabawne momenty co powodowało u mnie wybuch śmiechu lub niedowierzania, że w takim momencie bohaterom zbiera się na żarty. Bardzo podobały mi się postacie wykreowane przez autorkę, każda z nich miała swoją osobowość. To jak przystosowali się do zaistniałej sytuacji (wiem, nie mieli wyboru, ale mogli zacząć histeryzować i działać bez zastanowienia), to jak uczyli się życia na nowych regułach, ciągle musieli się pilnować aby nie wzbudzić podejrzeń. Naprawdę nie mam się do czego przyczepić w tej powieści. Autorka stworzyła coś nie banalnego przyciągającego. I myślę że jej plany się spełniły:
„Chciałam pobawić się rzeczywistością i fantazją, mając na względzie jeden cel: rozrywkę.”**
Moim zdaniem to właśnie znajduje się w „Hyperversum”.

Za możliwość przeczytania dziękuję wydawnictwu Esprit!

*str 681
**str 748
Autor: Cecilia Randall
Tytuł: Hyperversum
Wydawnictwo: Espirt
Rok wydania: maj 2011
Liczba stron: 752