Głodni recenzja

Irlandia kojarzy Nam się ze św. Patrykiem, pięknymi krajobrazami i typową wyspiarską pogodą. Mało kto pamięta jednak, że mieszkańcy tego kraju nie mieli łatwej przeszłości. O jednym z takich epizodów z historii Zielonej Wyspy przeczytacie w powieści autorstwa Agaty Bizuk pt. „Głodni”, która ukazała się w ofercie Wydawnictwa Bookend.

Powieściowa historia obejmuje dwie perspektywy czasowe równocześnie. Mamy tu współczesną Nam bohaterkę, próbującą odnaleźć w Irlandii spokój dla swojego złamanego serca i zranionej duszy oraz Marię O’Brien, matkę czwórki dzieci, której rodzina doświadczyła tzw. Wielkiego Głodu. Kobiety równolegle opowiadają swoje historie a każda z nich porusza do głębi. I choć dzielą je od siebie stulecia, to obie mają w sobie wolę życia, pragnienie bycia szczęśliwymi a przy tym ogromną wrażliwość na cierpienie drugiego człowieka.

Głód w tej powieści urasta do rangi symbolu. Jego dosłowna i metaforyczna obecność sprawia, że także odbiorcy zaczynają odczuwać jego intensywność. Bohaterowie głodni z powodu niedożywienia, odczuwający głód życia, miłości i powrotu do minionych czasów skłaniają do refleksji nad tym, czym tak naprawdę jest dostatek i jak bardzo powinniśmy być za niego wdzięczni.

„Głodni” to niepozorna, acz wyjątkowo udana powieść, która odkrywa przed czytelnikiem inne, zdecydowanie mniej przyjazne oblicze Irlandii. Dzięki tej narracji mamy okazję poczuć choć namiastkę tego, co stało się udziałem Irlandczyków skazanych przed laty przez Anglików na śmierć z głodu, chorób i wycieńczenia. I choć obozowa tematyka tej książki do łatwych nie należy, to Agata Bizuk zadbała, by opowieść toczyła się niespiesznie, własnym tempem a dzięki przywołanym na kartkach książki losom Moniki, dała czytelnikom szansę na oddech od tej ponurej XIX-wiecznej rzeczywistości.

Oczarowana lekkością, z jaką autorka potrafi mówić o bolesnych ludzkich losach i zachwycona nieznanymi mi dotąd epizodami z historii Irlandii, z czystym sumieniem polecam Wam tę powieść i pewnie jeszcze nie raz skuszę się na przyjemność obcowania z prozą Agaty Bizuk, która potrafi ująć czytelnika niemal od pierwszej strony.