Ekstremista recenzja

W Opolu w bliżej nie określonych okolicznościach znika nastoletnia dziewczyna. W jej pokoju zostaje odnaleziona karta tarota. Okazuje się, że dziewczyna już obiecywała, że ucieknie z domu, dlatego rodzina nie zgłosiła tego na policję. Jedyną osobą, która zauważa w tym zniknięciu coś dziwnego, jest dziennikarka Małgorzata Rosa, przyjaciółka Gerarda Edlinga.

Rosa od jakiegoś czasu zauważa, że w mediach społecznościowych pojawia się motyw karty tarota, który zawsze łączy się z jakimś tragicznym zdarzeniem z udziałem nastolatków. Gosia, postanowiła poprosić Edlinga o pomoc. Gerard początkowo podchodził sceptycznie do rewelacji dziennikarki. Przekonało go jednak tragiczne wydarzenie, którego był świadkiem, oczywiście związane z tajemniczymi kartami tarota.

Edling i Rosa rozpoczynają wyścig z czasem. Szukają jakichkolwiek powiązań tajemniczych incydentów wśród nastolatków. Docierają do potwornych wiadomości, z których wynika, że młodzież nie może czuć się bezpieczna. Jednak skierowanie zainteresowania tymi zdarzeniami na policję, nie jest proste. Początkowo to co udało się ustalić dziennikarce i byłemu prokuratorowi, to tylko poszlaki, które mają zbyt małą wartość, by zainteresować władze. W końcu uzyskali ich zainteresowanie. Od tej pory prokuratura chce jak najszybciej znaleźć osobę, którą będą mogli oskarżyć. Nie liczy się przy tym z faktem, że osoba którą wskażą może być niewinna.

Kto jest odpowiedzialny za te straszne wydarzenia z udziałem młodzieży? Kto miesza w głowach dzieciakom? Czy uda się go złapać? Co kieruje tym człowiekiem?

Kiedy zaczynałam czytać trzecią część trylogii o Gerardzie Edlingu, miałam mieszane uczucia. Poczytałam niezbyt dobre opinie o niej, dlatego chwilami myślałam, że odpuszczę ją sobie. Jednak ciekawość czy faktycznie ta część jest najgorsza, zwyciężyła. Książka okazała się lepsza niż sądziłam. To oczywiście moje zdanie, którego nikomu nie narzucam.

Akcja rozpoczyna się już w pierwszym rozdziale. Bardzo szybko nabiera tempa, by zaskoczyć czytelnika swoim zakończeniem. Autor przeskakiwał we wskazaniu winnego tego zamieszania, tak że jak w końcu okazało się kim jest Siewca, byłam totalnie zaskoczona. Nie spodziewałam się takiego obrotu sytuacji.

,,Ekstremista" napisany jest w taki sposób, że chce się go czytać. Dla mnie dobra pozycja, choć wiem, że nie wszyscy uważają książki Mroza za godne ich zainteresowania. Uważam, że każdy ma prawo do wyboru literatury, którą chce czytać. Nie każdemu będzie się podobać to samo, ale szanujmy wybór drugiego czytelnika. Czytamy przecież dla relaksu, niech tak to będzie traktowane.

Podsumowując całą trylogię, uważam że to dobre książki, w których można się zaczytać. Nie ukrywam, że czytałam lepsze powieści, jednak to wcale nie oznacza, że Mroza nie da się czytać. Nie odpowiadają mi tylko ekranizacje jego książek